Mens is van nature een multitasker, zo blijkt uit onderzoek. Bewijst dit dan dat mannen het ook echt kunnen?
Hoewel al wel vaker is bewezen dat mensen kunnen multitasken, is dit onderzoek toch echt bijzonder. Wetenschapper Julio Martinex-Trujillo zocht namelijk uit hoe we precies multitasken.
Manier
Er zijn namelijk verschillende manieren. Mensen kunnen hun aandacht als het ware splitsen en op twee zaken gericht zijn. Ook is het mogelijk dat ze onterecht het idee wekken dat ze multitasken. Bijvoorbeeld door hun aandacht heel snel van het ene op het andere te richten. Een andere mogelijkheid is dat ze ‘doen alsof ze multitasken’ door als het ware uit te zoomen en de hele situatie (met daarin twee aandachtstrekkers) in één keer te overzien.
Hoe?
Om te achterhalen hoe we multitasken, bestudeerden de onderzoekers twee apen. Zij werden geconfronteerd met twee objecten en een derde object dat afleiding bood. Terwijl de dieren daarnaar keken werden de activiteiten van zenuwcellen vastgelegd. En wat blijkt? De apen bleken hun aandacht echt te kunnen splitsen en zich op twee relevante objecten te kunnen richten en het afleidende object te kunnen negeren.
Ontstaan
En dat vertelt ons heel veel. Onder meer hoe multitasken nu precies is ontstaan. Want als uit dit onderzoek was gebleken dat we in werkelijkheid maar in staat waren om ons op één object tegelijkertijd te richten dan zou dat betekenen dat multitasken van nature niet voor ons brein is weggelegd. “Eén van de implicaties van deze ontdekkingen is dat ons brein geëvolueerd is om zich op meer dan één object te richten en dus te multitasken.”
Grenzen
Dat wil niet zeggen dat multitasken ons altijd even gemakkelijk valt. “Er zijn grenzen.” Stel: u wordt geconfronteerd met object a en b. U moet zich op deze objecten focussen, maar object c leidt u af. Dan kunnen we onze aandacht ‘splitsen’ en ons alleen op a en b richten en object c als het ware negeren. Maar wanneer object c sterk op object a of b lijkt, wordt dat veel moeilijker. In een volgend onderzoek willen de wetenschappers achterhalen waar die grens precies ligt: hoe sterk moeten de overeenkomsten tussen de objecten zijn, willen we niet meer in staat zijn om op efficiënte wijze onze aandacht te verdelen?
Het volledige onderzoek is terug te vinden in het blad Neuron.
