Tijdens één van zijn ritjes op de rode planeet is Marsrover Curiosity wel op een heel opmerkelijke steen gestuit…
Zouden de Marsmannetjes ook boeken lezen? Als je jouw ogen vluchtig over één van de recent door Marsrover Curiosity gemaakte foto’s zou laten glijden, zou je bijna gaan geloven van wel. Op de foto schittert namelijk een wel heel bijzondere steen die opvallend veel wegheeft van een opengeslagen boek.
Terra Firme
Curiosity maakte de foto in april, toen hij op de kop af 3800 sols (zie kader) op Mars was. De rover vereeuwigde de steen – die door NASA officieel wordt aangeduid als ‘Terra Firme’ met behulp van de Mars Hand Lens Imager (kortweg MAHLI). Deze camera bevindt zich op het uiteinde van de robotarm waarmee Curiosity is uitgerust.
Klein boekje
Zo op het eerste gezicht doet Terra Firme denken aan een open boek. Maar het is wel een klein boekje; in werkelijkheid meet de steen slechts 2,5 centimeter, zo laat NASA weten.
Erosie
Bovendien is er niets literairs aan, zo drukt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie ons tevens op het hart. Terra Firme is ‘gewoon’ een steen, met een ongewone vorm. Dergelijke stenen zijn op zichzelf niet heel bijzonder; afgaand op wat Marswagentjes ons hebben laten zien, zijn op Mars tal van stenen met een bijzondere vorm te vinden. Meestal zijn ze ontstaan doordat water in een grijs verleden door scheurtjes en spleetjes in relatief zacht gesteente is gesijpeld. Dat water voerde hardere mineralen met zich mee en die vulden de scheurtjes en spleetjes. In de eeuwen en millennia die volgden, geselde de wind deze gesteenten, waardoor de zachte delen erodeerden en uiteindelijk enkel de hardere materialen achterbleven.
Ons brein
Geen boek dus, maar ‘gewoon’ een geërodeerd steentje. Dat wij geneigd zijn om toch een boek te zien, heeft alles te maken met de manier waarop onze hersenen werken. Ons brein is nu eenmaal sterk geneigd om overal iets herkenbaars van te maken. Dit komt goed van pas bij het herkennen van vormen die op eventueel gevaar kunnen wijzen, zoals bijvoorbeeld het silhouet van een roofdier. Maar soms loopt ons brein een beetje te hard van stapel en ziet het verbanden of patronen die er niet zijn. Zo zien sommige mensen allerlei dieren in wolken of bijvoorbeeld een gezichtje in de maan – of een boekje op Mars.
Het is zeker ook niet voor het eerst dat een object of landschapskenmerk op Mars een loopje neemt met ons brein. Zo dachten mensen vorig jaar nog een ‘deur’ op Mars te spotten.
En de beroemde berg Cydonia Mensa op Mars werd eerder – vanuit een baan om Mars – nog aangezien voor een gezicht.
En ook dachten mensen al eens bomen op Mars te spotten.
