‘Mars One-kolonisten leggen binnen drie maanden het loodje’

marsone

Slecht nieuws voor de astronauten die in dienst van Mars One met een enkeltje op zak naar Mars willen vertrekken. Nieuw – onafhankelijk – onderzoek suggereert dat ze eenmaal aangekomen op de rode planeet na 68 dagen het loodje leggen.

Wereldnieuws was het in 2012: de Nederlandse organisatie Mars One kondigde aan in 2025 de eerste door mensen bemande ruimtebasis op Mars te willen vestigen. Astronauten zouden met een enkeltje op zak naar Mars vertrekken en daar hun leven lang werken aan een Marskolonie waar gaandeweg steeds meer mensen zich kunnen vestigen. Vergezocht was het helemaal niet, zo verdedigde Mars One-oprichter Bas Lansdorp de ambitieuze plannen. Alle technologie die nodig is om de kolonie tot een succes te maken, was er volgens hem al. Het was alleen een kwestie van die technologie bij elkaar brengen.

De astronauten

Wat bezielt mensen die zin hebben in een enkele reis naar de rode planeet? Wij vroegen het ze!

Slecht nieuws
Maar is dat wel zo? Onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology hebben zich nu over de technische haalbaarheid van de missie gebogen en ze komen met tamelijk slecht nieuws. Het is met de huidige technologieën niet mogelijk om mensen op Mars in leven te houden.

Voedsel
Het begint al met het voedsel dat Mars One – om de hoge vervoerskosten te drukken – op Mars wil gaan verbouwen. Naar schatting heeft een kolonist op Mars dagelijks zo’n 3040 kilocalorieën nodig om gezond te blijven. Om aan die calorieën te komen is een gebalanceerd dieet nodig dat onder meer bonen, sla, noten, rijst en aardappelen bevat. Om genoeg van die producten te kunnen produceren om de kolonisten langdurig in leven te houden, is al snel zo’n 200 vierkante meter aan ‘akker’ nodig. Dat is aanzienlijk meer dan de 50 vierkante meter die Mars One voor ogen had. Bovendien is het allesbehalve veilig om die gewassen – zoals Mars One graag wil – in de leefmodules van de astronauten te verbouwen. De gewassen produceren namelijk onveilig grote hoeveelheden zuurstof. Om dat scenario te vermijden, moet een systeem ingezet worden dat het teveel aan zuurstof uit de atmosfeer verwijdert. En die technologie is – in ieder geval voor gebruik in de ruimte – nog niet ontwikkeld. Volgens de berekeningen van de onderzoekers zouden de eerste kolonisten om die reden 68 dagen nadat ze op Mars zijn geland al door verstikking om het leven komen.

Water
Ook drinkwater is een probleem, aldus de onderzoekers. Mars One gaf aan de eerste kolonisten ijs – dat de Phoenix-lander in 2008 op het oppervlak van Mars aantrof – kunnen smelten en zo aan drinkwater kunnen komen. Maar de technologie die daar voor nodig is, is eveneens – in ieder geval voor gebruik in de ruimte – niet voorhanden.

De reis

Ook als het om de reis van de aarde naar Mars gaat, is Mars One volgens de onderzoekers te optimistisch. Volgens Mars One zijn er zes Falcon Heavy-raketten nodig om – voorafgaand aan de aankomst van de astronauten op Mars – voorraden naar de rode planeet te sturen. Maar uit berekeningen van de onderzoekers blijkt dat er zeker vijftien Falcon Heavy-raketten nodig zijn. Dat voert de kosten flink op: het vervoeren van de voorraden die de eerste kolonisten nodig hebben zou – in combinatie met een vlucht die astronauten naar Mars brengt – zo’n 4,5 miljard dollar kosten. En die kosten komen nog hoger te liggen naarmate er meer mensen en voorraden naar Mars vertrekken. De kosten voor het ontwikkelen en aanschaffen van de voorraden en apparatuur die voor de missie nodig zijn, zijn hier nog niet bij inbegrepen.

Reserve-onderdelen
De onderzoekers gingen ook na hoe het zat met de reserve-onderdelen die met enige regelmaat naar Mars moeten worden gestuurd om de kolonie draaiende te kunnen houden. Ze ontdekten dat – naarmate de kolonie groeit – de reserve-onderdelen al snel het grootste deel van de voorraden die naar Mars worden gestuurd, uitmaken. Zo’n 62 procent van de ladingen die naar Mars gaan, bestaat uit reserve-onderdelen. Een mogelijke oplossing zou kunnen zijn de inzet van een 3D-printer. Maar de huidige 3D-printers zijn volgens de onderzoekers niet in staat om de infrastructuur zoals Mars One die nu voor zich ziet, voort te brengen. Er zijn twee mogelijkheden: wachten tot de 3D-printer wel in staat is tot wat Mars One verwacht óf de infrastructuur zodanig aanpassen dat deze door bestaande 3D-printers kan worden geproduceerd. Want het op en neer blijven vliegen met voorraden is – met name met het oog op de kosten en de tijd die het kost – waarschijnlijk niet wenselijk. “Het ISS is gebaseerd op het idee dat wanneer iets kapot gaat, je naar huis kunt bellen en snel een nieuw onderdeel kunt krijgen,” legt onderzoeker Andrew Owens uit. “Als je een reserve-onderdeel op Mars wilt ontvangen, moet dat verstuurd worden wanneer er gelanceerd kan worden – die mogelijkheid doet zich elke 26 maanden voor – en dan moet je 180 dagen wachten voor het daar arriveert.”

Na het lezen van al die bevindingen zakt de moed je misschien in de schoenen: zal dat ambitieuze plan van Mars One ooit werkelijkheid worden? De onderzoekers benadrukken dat hun studie zeker niet bedoeld is om mensen de moed te ontnemen. “Mars One is best een radicaal idee,” vindt onderzoeker Samuel Schreiner. Hij denkt dat het onderzoek kan helpen om dat idee werkelijkheid te laten worden. We weten nu wat er onder de omstandigheden die Mars One zich voorstelt gebeurt met de haalbaarheid en kosten van de missie. Maar wat als we nu bepaalde aspecten van de Mars One-missie veranderen? Wat doet dat met de haalbaarheid en het kostenplaatje? Aan de hand van het werk van de onderzoekers kunnen we nu met verschillende aspecten van de missie gaan ‘spelen’. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je ervoor kiest om er geen enkele reis van te maken, maar de bemanning zo af en toe te vervangen, zoals momenteel ook in het ISS gebeurt? “We zeggen niet dat Mars One onhaalbaar is,” stelt onderzoeker Olivier de Weck. “Maar we denken wel dat het onder hun aannames onhaalbaar is. Wij wijzen op technologieën die nuttig kunnen zijn om in te investeren en de missie zo aan haalbaarheid te laten winnen.”

Bronmateriaal

"Mars One (and done?)" - MIT.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Bryan Versteeg / Mars One.

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd