Wetenschappers hebben ontdekt dat Mosasauridae – ook wel Maashagedissen genaamd – hun jongen niet in ‘kraamkamers’ nabij de kust kregen, maar ze op volle zee op de wereld zetten.
Paleontologen van Yale University ontdekten recent de resten van een jonge Maashagedis in de collectie van het Yale Peabody Museum of Natural History. De resten werden zo’n 100 jaar geleden teruggevonden en toen onterecht aangezien voor de resten van een oude zeevogel. “Het enige wat vogelachtig aan deze resten is, is de geringe omvang,” stelt onderzoeker Daniel Field.
Nadat Field en zijn collega’s zich nog eens over de resten bogen, kunnen ze concluderen dat het zeker om de resten van een jonge Maashagedis gaat. En aangezien de resten oorspronkelijk in de open zee worden aangetroffen, hebben we eindelijk een beeld van de eerste dagen van deze baby’s. “In tegenstelling tot klassieke theorieën suggereren deze resultaten dat Maashagedissen geen eieren op stranden legden en dat pasgeboren Maashagedissen niet nabij het strand leefden,” concludeert onderzoeker Aaron LeBlanc.
Maashagedissen leefden ten tijde van de dinosaurussen en konden meer dan 15 meter lang worden. Ze waren in vrijwel alle wateren op aarde te vinden alvorens ze zo’n 65 miljoen jaar geleden uitstierven. De eerste resten van deze machtige roofdieren werden in de kalksteengroeven nabij Maastricht ontdekt en dat leverde de Mosasauridae de bijnaam ‘Maashagedis’ op. “Maashagedissen behoren tot de best bestudeerde groepen gewervelde dieren die ten tijde van het Mesozoïcum leefden, maar bewijs over hoe ze ter wereld kwamen en hoe de omgeving er in de eerste dagen van de Mosasauridae eruitzag, was schaars,” stelt Field. Daar is met dit onderzoek – verschenen in het blad Paleontology – verandering in gekomen.