De maan had drie tot vier miljard jaar geleden een korte periode een atmosfeer. Dit beweren wetenschappers in het wetenschappelijke vakblad Earth and Planetary Science Letters.
Hoe is de maan eigenlijk ontstaan? Daarvoor moeten we 4,4 miljard jaar terug in de tijd. Onze aarde was pas 150 miljoen jaar oud, maar werd geraakt door een planeet ter grootte van Mars. Dit was een zeer gewelddadige ontmoeting, waarbij de kleinere planeet Theia volledig werd vernietigd. Het oppervlak van de jonge aarde veranderde door de inslag in één grote lavasoep. Een deel van het puin van Theia belandde op de aarde, maar een groot deel verzamelde zich in een stofwolk om de aarde. In de jaren daarna klonterde de deeltjes samen om de maan te vormen.
De maan was geen dorre plek. Er waren drie tot vier miljard jaar geleden nog veel vulkanen actief. Deze vulkanen stootten koolstofmonoxide, zwavel en water uit. Deze gassen verzamelden zich rondom de natuurlijke satelliet van de aarde. Dit gebeurde vooral 3,5 tot 3,8 miljard jaar geleden. Toen vulden Mare Serenitatis en Mare Imbrium zich met lava.
Tijdelijke dampkring
Wetenschappers hebben een computermodel gemaakt en beweren dat de atmosfeer een periode van zeventig miljoen jaar bestond. Daarna is de dampkring vervlogen. “Een deel van de gassen is echter terechtgekomen op de polen van de maan”, vertelt onderzoeker Debra Needham van het NASA Marshall Space Flight Center.
Dunne atmosfeer
De atmosfeer was dichter dan de hedendaagse dampkring van Mars. Toch stelt de atmosfeer van Mars niet heel veel voor. Zo is de luchtdruk op de rode planeet minder dan één procent van de gemiddelde luchtdruk op aarde. Anders gezegd: de lucht op Mars is honderd keer dunner dan de lucht op onze planeet.
