Steeds meer satellieten hebben een geostationaire baan. En dat is irritant, want hierdoor stapelt het ruimteafval zich op. Er is nog maar weinig plek voor nieuwe geostationaire satellieten. Gelukkig is er een oplossing: geostationaire satellieten in een afwijkende ‘zwevende’ baan plaatsen.
Een geostationaire baan is een cirkelvormige baan om de aarde, waar een kunstmaan of ander object stil lijkt te staan ten opzichte van het aardoppervlak. Kortom, de omlooptijd van een geostationaire satelliet is – net als de rotatie van de aarde – 23 uur en 56 minuten. Een geostationaire satelliet draait recht boven de evenaar, 42.164 kilometer boven het middelpunt van de aarde.
Directeur Colin McInnes van het Advanced Space Concepts Laboratorium denkt dat het mogelijk is om nieuwe geostationaire banen te creëren voor satellieten, enkele tientallen kilometers boven en onder de evenaar. Lange tijd werden zulke zogenaamde zwevende banen niet mogelijk geacht, maar McInnes heeft dé oplossing: een zonnezeil.
Door een satelliet uit te rusten met een zonnezeil, kan een geostationaire kunstmaan in een zwevende baan om de aarde draaien. Door de druk van reflecterend zonlicht op een zonnezeil, is het middelpunt van de baan van een satelliet anders gepositioneerd dan van een geostationaire satelliet zonder zonnezeil.
In de toekomst is het mogelijk om nieuwe banen te creëren, afhankelijk van de grootte en stand van een zonnezeil. Hoewel dit resulteert in veel nieuwe plekken voor satellieten, lost dit het probleem van opstapelend ruimteafval niet op. Het is dus een mooie tijdelijke oplossing tot er een beter alternatief komt om ruimteafval uit de weg te ruimen.
