Ze vochten er niet alleen; sommigen stichtten er ook een gezin.
Dat blijkt uit DNA-onderzoek. Wetenschappers bogen zich over 25 skeletten die uit de dertiende eeuw stammen en zijn teruggevonden in Libanon. Het gaat om de stoffelijke resten van mannen die in een oorlog zijn gesneuveld. Nabij de skeletten teruggevonden objecten wijzen er sterk op dat het gaat om kruisvaarders (zie kader).
Het onderzoek kan allereerst bevestigen dat de teruggevonden skeletten toebehoren aan kruisvaarders. DNA-onderzoek wijst uit dat zeker drie van de kruisvaarders afkomstig waren uit Europa, waaronder Spanje en Sardinië. Vier anderen kwamen uit het Nabije Oosten en vochten zij-aan-zij met de Europeanen. Weer twee anderen blijken een gemengde genetische afkomst te hebben; het zijn de kinderen van kruisvaarders en oosterse vrouwen. “De kruisvaarders reisden naar het Nabije Oosten en hadden relaties met lokale mensen en hun zonen namen later ook deel aan het gevecht,” aldus onderzoeker Marc Haber.
“Historische documenten vertellen ons de namen van de edelmannen die de kruistochten leidden, maar de identiteit van de soldaten blijft een mysterie,” vertelt onderzoeker Chris Tyler-Smith. “Genetisch onderzoek geeft ons een ongeëvenaard inkijkje in het verleden en laat zien dat de kruisvaarders afkomstig waren uit het westen van Europa en in het nabije oosten lokale mensen ronselden. De kruisvaarders en mensen uit het Nabije Oosten leefden, vochten en stierven zij-aan-zij.”
Toch hadden de kruisvaarders geen blijvende impact op het DNA van de mensen die in het Nabije Oosten leven. Die conclusie trekken de onderzoekers nadat ze het DNA bestudeerden van Libanezen die zo’n 2000 jaar geleden – dus lang voor de kruistochten – leefden. Het DNA van die mensen lijkt sterk op dat van de mensen die vandaag de dag in Libanon leven. Het betekent dat de kruisvaarders door zich met de lokale bevolking te vermengen het DNA van de Libanezen niet blijvend significant veranderd hebben. “Nadat de gevechten voorbij waren, trouwden mensen uit de gemengde generatie met mensen uit de lokale bevolking en gingen de genetische sporen van de kruisvaarders al snel verloren,” aldus Haber.
