Dit kan erop wijzen dat de walvispopulatie niet in goede gezondheid verkeert of zelfs al begint af te nemen.
Elke zomer reist een groepje grijze walvissen af naar de ondiepe wateren voor de kust van de Pacific Northwest, een regio in het noordwesten van Noord-Amerika. Onderzoekers volgen deze walvissen nauwlettend. En dat heeft nu tot een verontrustende ontdekking geleid. Zo blijkt dat de dieren sinds het jaar 2000 aanzienlijk in lengte zijn afgenomen, zo schrijven onderzoekers in Global Change Biology.
Pacific Coast Feeding Group
De studie richtte zich op de Pacific Coast Feeding Group (PCFG), een kleinere groep walvissen, bestaande uit ongeveer 200 exemplaren, binnen de grotere populatie van ongeveer 14.500 walvissen die in de Oostelijke Noord-Pacifische regio leven. Deze specifieke groep verblijft voornamelijk dicht bij de kust van Oregon, waar ze foerageren in ondiepe en warmere wateren.
Krimp
Sinds 2016 wordt deze subgroep intensief door onderzoekers bestudeerd. Ze gebruiken onder andere drones om hun grootte te meten. En dat heeft nu een zorgelijke ontdekking opgeleverd. De onderzoekers analyseerden beelden vervaardigd tussen 2016 en 2022 van 130 afzonderlijke walvissen. En daaruit blijkt dat de dieren in de afgelopen 20-30 jaar 13 procent kleiner zijn geworden.
13 procent kleiner
Heel concreet blijkt dat een volwassen grijze walvis die in 2020 geboren is, naar verwachting een volwassen lichaamslengte zal hebben die 1,65 meter korter is dan die van een walvis die vóór 2000 geboren is. Dit komt neer op een afname van meer dan 13 procent van hun gebruikelijke volwassen lengte, die doorgaans tussen de 11,5 en 12,5 meter ligt. Voor je beeldvorming, als dezelfde trend zich zou voordoen bij mensen, zou dat betekenen dat de gemiddelde lengte van een Nederlandse vrouw in de loop van 20 jaar zou afnemen van 170,6 cm naar ongeveer 148,2 cm.
Verontrustend
De bevindingen zijn tamelijk verontrustend. “Lichaamsgrootte is essentieel voor dieren,” legt onderzoeker Enrico Pirotta uit. “Het heeft invloed op hun gedrag, hun fysiologie en hun levensloop. Deze effecten kunnen zich bovendien verder verspreiden naar andere dieren en de bredere gemeenschap waar ze deel van uitmaken.”
Gezondheid
Volgens de onderzoekers kan de waargenomen krimp van de walvissen aanzienlijke gevolgen hebben voor hun gezondheid en reproductief succes. Dit roept ook bezorgdheid op over de toestand van het voedselweb waarin ze leven. “Dit kan een voorbode zijn dat de populatie begint af te nemen, of dat de populatie niet gezond is,” stelt onderzoeker K.C. Bierlich. “Walvissen worden gezien als belangrijke indicatoren van het ecosysteem. Daarom kan de gezondheid van de walvispopulatie veel zeggen over de algehele toestand van het milieu.”
De zorgen
Als walviskalveren kleiner zijn bij het spenen, kunnen ze mogelijk moeite hebben met de uitdagingen die gepaard gaan met het zelfstandig worden, wat hun overlevingskansen kan verminderen. Eén van de belangrijkste zorgen voor volwassen grijze walvissen, is hun vermogen om succesvol voort te planten. “Met hun kleinere formaat is het onduidelijk hoe goed de grijze walvissen energie kunnen opslaan en gebruiken voor groei en gezondheid,” zegt Bierlich. “Het is ook belangrijk om te weten of ze voldoende energie kunnen besteden aan voortplanting en het laten groeien van de populatie.” Het team maakt zich ook zorgen over littekens op de walvissen, die ontstaan zijn door botsingen met boten en verstrikt raken in visnetten. Ze vrezen dat een kleinere lichaamsgrootte, samen met lagere energiereserves, de walvissen minder weerbaar kan maken tegen verwondingen.
Patronen in de oceaanomgeving
De studie heeft ook gekeken naar de patronen in de oceaanomgeving die waarschijnlijk van invloed zijn op de beschikbaarheid van voedsel voor deze grijze walvissen langs de Pacifische kust. Deze patronen omvatten twee verschillende cycli. Bij de ene cyclus worden voedingsstoffen van diepere naar ondiepere wateren getransporteerd. De andere cyclus zorgt ervoor dat deze voedingsstoffen in de ondiepe gebieden blijven, waar ze bijdragen aan de groei van plankton en andere kleine organismen. Deze organismen vormen op hun beurt het voedsel voor grijze walvissen. “Zonder een balans tussen deze twee cycli bestaat het risico dat het ecosysteem niet genoeg voedsel kan leveren om de grote omvang van deze grijze walvissen te ondersteunen,” waarschuwt medeauteur Leigh Torres. De gegevens laten bovendien zien dat de grootte van de walvissen parallel afnam met veranderingen in het evenwicht tussen deze twee cycli.
Klimaatverandering
De onderzoekers vrezen dat klimaatverandering mogelijk een belangrijke vinger in de pap heeft. “We hebben niet specifiek onderzocht hoe klimaatverandering deze patronen verandert, maar in het algemeen weten we dat klimaatverandering de oceanografische omstandigheden in de Noordoostelijke Stille Oceaan beïnvloedt door veranderingen in windpatronen en watertemperaturen,” legt Pirotta uit. “Deze factoren, samen met andere, beïnvloeden de dynamiek van de twee verschillende cycli in dit gebied.”
Nu onderzoekers weten dat de grijze walvissen kleiner worden, roept dit veel nieuwe, prangende vragen op. Zo vragen ze zich af wat precies de gevolgen ervan zullen zijn en wat de factoren zijn die eraan kunnen bijdragen. Vervolgonderzoek ligt dan ook alweer in het verschiet. “We beginnen aan ons negende seizoen van het bestuderen van deze PCFG subgroep,” vertelt Bierlich. “We beschikken nu over een waardevolle dataset waarmee we jaarlijks veranderingen in de lichaamsconditie kunnen vaststellen en op dit moment onderzoeken we de milieu-invloeden die deze veranderingen kunnen veroorzaken.”
