Ierse en Zweedse astrofysici gaan de komende jaren vele miljoenen sterren scannen in de hoop tekenen van buitenaards leven te vinden.
Al vele decennia speuren astronomen naar ET, maar zonder succes. In 2000 startte NASA het beroemdste project gericht op het vinden van (intelligent) buitenaards leven: SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence). Met enorme radiotelescopen wordt continu ‘geluisterd’ op frequenties tussen de 1 en 10 GHz: uiteindelijk hoopt men zo een signaal op te vangen dat overduidelijk afkomstig is van een buitenaardse beschaving en dus bewijs te vinden voor het bestaan van buitenaards leven.
De Zweedse en Ierse wetenschappers pakken het anders aan. Doordat de Ierse LOFAR-radiotelescoop en de Zweedse LOFAR-radiotelescoop in Onsala samen één multitelescoop vormen, kunnen zij zich richten op lagere frequenties van 110 tot 190 MHz. Er kan dan nog breder gezocht worden, waardoor de kans op ‘First Contact’ toeneemt. Ook is de kans op een foutpositief resultaat kleiner, waarbij het ‘buitenaardse’ signaal wordt veroorzaakt door menselijke activiteit op aarde, zoals piloten die communiceren met luchtverkeersleiding.
In een paper in The Astrophysical Journal vertelt het onderzoeksteam meer over de zoektocht. Zo zijn er inmiddels 1,6 miljoen stersystemen gescand. Zonder succes helaas, maar de zoektocht is pas net begonnen. Ook worden andere telescopen in Europa aangepast, zodat gezocht kan worden op nog bredere frequenties tussen 15 en 240 MHz. “Er zijn miljarden stersystemen om te verkennen en gebruiken daarbij machine learning technieken om de enorme dataset te verwerken”, onthult promovendus Owen Johnson van Trinity’s School of Physics. “Het zou heel ironisch zijn als buitenaards leven wordt ontdekt door gebruik te maken van kunstmatige intelligentie.” Misschien gebeurt dat wel op Nederlands grondgebied, want de data van Onsala’s LOFAR-telescoop wordt verwerkt door een supercomputer in ons kikkerlandje.
Gaat het de Zweedse en Ierse astrofysici lukken? Het is een moedige poging, maar we moeten realistisch zijn: niemand weet hoeveel intelligente buitenaardse beschavingen er zijn. Radioastronoom Frank Drake stelde in 1961 een beroemde wiskundige formule op om het aantal intelligente beschavingen in onze Melkweg met de mogelijkeid om via radio met ons te te communiceren te schatten. De waarden van de meeste factoren van deze vergelijking van Drake zijn nog onbekend, zoals op hoeveel planeten (intelligent) leven ontwikkelt en de gemiddelde levensduur van communicerende beschavingen in jaren. Als de formule terughoudend wordt ingevuld, komen wetenschappers uit op meer dan dertig intelligente communicerende beschavingen in onze Melkweg. Maar wat als het stil blijft? Zijn we dan toch heel uniek? Of schuilen deze intelligente beschavingen in een andere spiraalarm van ons sterrenstelsel? Doe vooral mee aan de discussie onder dit artikel!
