Nieuw onderzoek laat zien dat ijsberen jaarlijks miljoenen kilo’s voedsel achterlaten wanneer ze zijn uitgegeten. Dat is niet zonde, dat heeft juist een groot voordeel: hiermee voeden ze een enorm netwerk van aaseters.
De resultaten, gepubliceerd in het tijdschrift Oikos, onthullen voor het eerst de belangrijke rol die ijsberen spelen als aasleveranciers voor dieren in het Noordpoolgebied. Zo schatten de onderzoekers dat ze jaarlijks ongeveer 7,6 miljoen kilo van hun prooi achterlaten, wat een essentiële voedselbron is voor aaseters als poolvossen en verschillende vogels.
IJsberen als onvervangbare voedselleverancier
Door op zeehonden op het zee-ijs te jagen en de resten achter te laten, brengen ijsberen een flinke hoeveelheid voedsel van de oceaan naar het ijsoppervlak. Daardoor wordt het toegankelijk voor andere dieren. De studie identificeert in ieder geval elf gewervelde diersoorten die hiervan profiteren.
“Onze bevindingen bepalen voor het eerst de enorme omvang van ijsberen als voedselleverancier voor andere soorten en de onderlinge verbondenheid van hun ecosysteem”, zegt onderzoeker Holly Gamblin, hoofdauteur van de studie. “Wat uit dit onderzoek blijkt, is dat er geen andere soort is die de jacht van een ijsbeer goed kan vervangen, waarbij hij zijn prooi uit het water naar het zee-ijs sleept en aanzienlijke resten achterlaat waar andere soorten toegang toe hebben.”
Eigenlijk zijn het kieskeurige eters! Als ijsberen fit en gezond zijn, eten ze alleen de blubber (vetlaag) en huid van de zeehond. De rest laten ze achter. IJsberen eten niet alleen zeehonden, maar het is wel hun meest ideale voedingsbron.
Impact klimaatverandering
Eerder onderzoek liet zien dat de aanhoudende opwarming van het Noordpoolgebied en het daaropvolgende verlies van zee-ijs een gevaar vormen voor de ijsberenpolulaties. Dit nieuwe onderzoek benadrukt echter dat een afname van het aantal ijsberen niet alleen gevolgen heeft voor de soort zelf, maar dat het verlies van de aas die ze leveren ook grote gevolgen kan hebben voor het gehele ecosysteem van het gebied.
“Het zee-ijs functioneert als platform voor veel soorten om toegang te krijgen tot de voedselbronnen die ijsberen bieden en uiteindelijk zal de afname van het zee-ijs de toegang tot deze energiebron verminderen”, zo vertelt onderzoeker Nicholas Pilfold. “Onze bevindingen wijzen erop dat gedocumenteerde afnames in de populatiegrootte van ijsberen in twee subpopulaties al hebben geleid tot het verlies van meer dan 300 ton voedselbronnen voor aaseters per jaar.”
Daarmee laten ze zien hoe sterk Arctische diersoorten met elkaar verbonden zijn en hoe ze samen kwetsbaar worden door klimaatverandering. Nu de populaties ijsberen blijven afnemen, benadrukt dit onderzoek het belang van natuurbehoud en bescherming van de soort. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor de vele andere soorten die van hen afhankelijk zijn.
