Hubble heeft een adembenemende nieuwe foto gemaakt van spiraalstelsel NGC 6000. Dit kosmische juweel, op 102 miljoen lichtjaar afstand, vertelt het verhaal van oude, rode sterren in zijn hart en jonge, blauwe reuzen in zijn armen.
In het sterrenbeeld Schorpioen, op een afstand van ongeveer 102 miljoen lichtjaar, schittert het spiraalstelsel NGC 6000. Een nieuwe opname van de Hubble ruimtetelescoop toont dit stelsel in al zijn glorie, met een gouden kern en een blauwe buitenrand. Deze kleurenpracht is geen toeval; het is een kosmisch bevolkingsregister dat het verhaal vertelt van de sterren die er leven
Een galactisch familieportret
De gele gloed in de kern wordt veroorzaakt door oudere, kleinere en koelere sterren. Koelere sterren stralen roder licht uit, wat zich vertaalt in de gouden tint. Verder naar buiten, langs de spiraalarmen, domineren jonge, zware en hete sterren het beeld. Deze reuzen branden fel en blauw en verlichten de uitlopers van het stelsel als kosmische lantaarns. Hubble bestudeerde NGC 6000 om de restanten van twee recente supernova-explosies te onderzoeken: SN 2007ch en SN 2010as. Door dit zwakke nagloeien te analyseren, hopen wetenschappers meer te leren over de sterren die aan het einde van hun leven op zo’n spectaculaire manier ontploften.
Een verborgen kosmische motor
Wat deze prachtige verschijning extra bijzonder maakt, is wat er in de kern schuilgaat. NGC 6000 is geclassificeerd als een Seyfert II-stelsel. Dit type sterrenstelsel heeft een uitzonderlijk heldere kern met sterke spectraallijn emissies afkomstig uit geïoniseerd gas; vermoedelijk afkomstig van een accretieschijf rondom een superzwaar zwart gat. Bij Seyfert II-stelsels is onze kijklijn op deze extreem energierijke kern echter afgeschermd door een dikke, donkere stofring. Hierdoor kunnen we de allersnelste processen vlakbij het zwarte gat niet direct waarnemen, maar wel de hoogenergetische straling die het omringende gas doet oplichten.
Deze eigenschappen komen samen in de formele classificatie van NGC 6000. Het stelsel staat bekend als een SB(s)bc-stelsel. In het bekende Hubble-stemvork-diagram plaatst NGC 6000 zich in de familie van de balkspiraalstelsel (SB) vanwege een duidelijk geïdentificeerde balkstructuur in het centrum, plus matig tot los gewonden spiraalarmen eromheen (bc):
Van zijn kleurrijke sterrenpopulaties en supernova-geschiedenis tot zijn verborgen actieve kern en elegante structuur; NGC 6000 is een perfect voorbeeld van hoe één enkel sterrenstelsel meerdere fascinerende hoofdstukken van de kosmische fysica in zich kan verenigen.
Wil je de hoofdfoto van dit artikel op zeer hoge resolutie downloaden, klik dan hier. Wil je de foto bekijken in ESASky viewer, klik dan hier.
