Honger dreef sabeltandtijger toch niet naar randje van de afgrond

sabeltandtijger

Twaalfduizend jaar geleden stierven de sabeltandtijgers uit. En lang werd gesteld dat dat het resultaat was van een tekort aan eten. Maar een nieuw onderzoek werpt dat argument van tafel: de sabeltandtijgers hadden het, in ieder geval tot kort voor hun uitsterven, qua eten meer dan goed.

Dat stellen wetenschappers van de VanderBilt University in het blad PLoS ONE. Maar hoe weten zij nu hoe rijkelijk het dieet van de sabeltandtijgers was? Dat is vrij simpel te achterhalen, legt onderzoeker Larisa deSantis uit. “We weten dat wanneer voedsel schaars wordt, carnivoren, zoals de grote katachtigen, meer van de karkassen die ze doden, opeten. Als ze meer tijd doorbrachten met het kauwen op botten, zou dat veranderingen in de slijtage van hun tanden moeten opleveren, die wij kunnen opsporen.”

Eerder onderzoek
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers deze methode gebruiken om een beeld te krijgen van het dieet van sabeltandtijgers. In 1993 deden onderzoekers dat ook al eens. Toen stelden ze dat de tanden van sabeltandtijgers tegen de tijd dat ze uitstierven veel meer slijtage vertoonden dan de tanden van andere roofdieren uit die tijd. De conclusie die de onderzoekers toen trokken? “Deze vondst suggereert dat deze soorten karkassen grotendeels gebruikten en waarschijnlijk intensiever concurreerden voor voedsel dan grote vleeseters vandaag de dag doen.”

3D-beeld
De onderzoekers van de Vanderbilt University gebruikten een nieuwe techniek om de tanden van sabeltandtijgers te bestuderen. Ze maakten een 3D-beeld van de tanden en lieten dat vervolgens analyseren door speciale software. Onderzoekers gingen dus niet zelf op zoek naar slijtage, maar lieten de computer zoeken. Die aanpak wordt gezien als accurater, omdat een computer niet bevooroordeeld is en dus niet het verlangen kent om meer of minder sporen van slijtage te vinden.

Prooien
De onderzoekers bestudeerden niet alleen tanden van sabeltandtijgers die zo’n 12.000 jaar geleden leefden, maar ook van sabeltandtijgers die 35.000 jaar geleden leefden. Ze konden geen bewijs vinden dat sabeltandtijgers die 12.000 jaar geleden leefden langer op karkassen kauwden dan soortgenoten die 35.000 jaar geleden leefden. Maar hoe kan het dan dat onderzoekers tijdens eerdere studies zoveel gebroken tanden aantroffen bij sabeltandtijgers van zo’n 12.000 jaar oud? De onderzoekers wijzen erop tanden niet alleen breken doordat ze lang op karkassen bijten. “Tanden kunnen ook breken wanneer vleeseters prooien uitschakelen.” Dat sabeltandtijgers 12.000 jaar geleden meer gebroken tanden hadden dan andere roofdieren uit die tijd, zou te verklaren zijn door het feit dat de tanden van sabeltandtijgers groter waren (grote tanden breken sneller dan kleine tanden). Bovendien jaagden de sabeltandtijgers op relatief grote prooien als bisons en enorme grondluiaards.

Al met al trekt de studie de conclusie dat de sabeltandtijgers tegen het einde van hun bestaan met honger naar bed gingen, in twijfel. “Hoewel we niet kunnen bepalen wat dan wel de exacte oorzaak van hun ondergang is, is het onwaarschijnlijk dat het uitsterven het resultaat was van een geleidelijk afname van prooien (te wijten aan een veranderend klimaat of competitie met de mens), omdat hun tanden ons vertellen dat deze tanden niet wanhopig op karkassen kauwden en in plaats daarvan gedurende het late Pleistoceen een goed leven leidden, in ieder geval tot kort voor het einde.”

Bronmateriaal

"Evidence shows starvation did not cause saber-tooth cat extinction" - Vanderbilt.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Mauricio Anton.

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd