Miljoenpoten zijn er in alle geuren en kleuren. De geleedpotigen spreken tot de verbeelding door hun gigantische aantal ledematen. Er worden nog steeds nieuwe soorten ontdekt. Om de hoek bij een Starbucks-filiaal in Los Angeles toonde een wel heel bijzonder specimen zich voor het eerst aan de wetenschap.
De Los Angeles Thread Millipede (Los Angeles-draadmiljoenpoot) doet zijn naam eer aan. De kleine geleedpotige is ongeveer zo lang als een paperclip, maar dun als de grafieten stift van een potlood. Hij is doorschijnend en kronkelig als een tentakel van een kwal. Het diertje verschuilt zich in de grond door zich zo’n 10 centimeter in te graven, hij stoot eigenaardige chemicaliën uit en gaat blind door het leven. De miljoenpoot vindt de weg door op de voelsprieten op zijn kop te vertrouwen. Het is even turen, maar wanneer we de Los Angeles Thread Millipede onder de microscoop bekijken, tellen we uiteindelijk maar liefst 486 poten die ervoor zorgen dat dit eigenaardige schepsel zich kan voortbewegen.
Onontdekte wereld onder onze voeten
“Het is fantastisch om te bedenken dat deze miljoenpoten door de smalste barsten en spleten en tussen de kleinste steentjes onder onze voeten aan het krioelen zijn, middden in de miljoenenstad Los Angeles”, zegt entomoloog Paul Marek. De Amerikaan is onderdeel van het team dat de Illacme socal, zoals de wetenschappelijke naam van het diertje luidt, heeft onderzocht. “Het mag duidelijk zijn dat er onder de grond nog een onontdekte wereld bestaat. Wij zijn druk bezig om die zoveel mogelijk in kaart te brengen.”
De Los Angeles Thread Millipede past in de familie van de andere miljoenpoten die in Californië zijn gevonden, zoals de Illacme plenipes die in 1926 ontdekt is, en met zijn 750 poten tot voor kort bekend stond als dier met de meeste ledematen. Hij werd pas in 2021 van de troon gestoten door een Australische miljoenpoot waarbij liefst 1306 poten werden geteld.
Wisselwerking
Miljoenpoten doen zich tegoed aan dood organisch materiaal. “Zonder duizendpotigen zouden mensen er tot de nek in zitten”, aldus Marek. “We willen graag meer te weten komen over deze soorten die een heel belangrijke ecologische rol vervullen. Op die manier kunnen we hen beter beschermen. En dit is een wisselwerking. Andersom beschermt de natuur ons ook weer tegen allerlei gevaren die op ons afkomen.”
Burgerwetenschap aan het werk
De onderzoekers kwamen het dier op het spoor door een inzending op de iNaturalist-app van natuurliefhebbers Cedric Lee en James Bailey, die vier jaar geleden slakken aan het verzamelen waren in een park vlakbij Orange County. Na DNA-sequencing kon het team met zekerheid zeggen dat het om een totaal nieuwe soort miljoenpoot ging. Berkeley-onderzoeker Lee heeft al zo’n dertig nieuwe duizendpootsoorten ontdekt en gedocumenteerd in Californië. Hij zegt dat micro-organismen vaak worden verwaarloosd in de zoektocht naar nieuw leven, maar dat nieuwe tools, zoals de iNaturalist-app het voor de gewone burger mogelijk maken om de wetenschap een handje te helpen. “We hebben geen idee wat er allemaal nog meer te vinden is”, vertelt Lee. “Er zijn allemaal onbeschreven soorten die letterlijk onder onze voeten aan het krioelen zijn.”
Race tegen de klok
Wetenschappers schatten dat er ongeveer tien miljoen diersoorten op aarde leven, waarvan er tot op heden slechts één miljoen zijn ontdekt. “Als het gaat over insectensoorten en kleine diertjes overal ter wereld, dan is er veel meer wat we niet weten, dan wat we wel weten”, legt entomoloog Brian Brown van het Natuurhistorisch Museum van Los Angeles uit. Hij schat dat er zo’n 20.000 insectensoorten in de stad te vinden zijn, zowel ontdekt als onontdekt. Maar hij vreest voor de biodiversiteit. Klimaatverandering en de introductie van exoten bedreigen het voortbestaan van deze diertjes. “Het gaat erg veel tijd en moeite kosten om een poging te doen deze diersoorten te redden en te documenteren voordat ze uitsterven”, klinkt het bezorgd.
“We moeten investeren in lokale parken. Het is belangrijk om zoveel mogelijk groen te behouden, ook al is het omringd door huizenblokken en parkeerterreinen. We moeten weten wat er allemaal voor leven in de grond zit, zodat we het kunnen beschermen en als oplossing kunnen inzetten voor de enorm uitdagende tijden die voor ons liggen”, besluit directeur Daniel Gluesenkamp van het Californische Instituut voor Biodiversiteit.
