En deze is zeer fraai op beeld vastgelegd.
Onderzoekers hebben wederom een hevige zonnevlam gespot. Deze gaf gistermiddag acte de présence. NASA’s Solar Dynamics Observatory, een ruimtesonde waarmee sinds 2010 de zon wordt bestudeerd, legde de gebeurtenis fraai vast. En waarschijnlijk is dit niet de laatste zonnevlam die de sonde zal zien.
Zonnevlammen
Een zonnevlam is in feite een explosie op het oppervlak van de zon, die ontstaat door het plotseling vrijkomen van de energie die wordt vastgehouden in de magnetische velden. Er ontstaat straling over het hele gebied van het elektromagnetische spectrum. De onlangs waargenomen zonnevlam was een hevige. Onderzoekers hebben ‘m zelfs geschaard onder klasse X.
Zonnevlammen kunnen opgedeeld worden in drie hoofdklassen. Klasse C betreft kleine uitbarstingen die nauwelijks invloed hebben op de aarde. Een tandje heviger is klasse M. Dit zijn matige uitbarstingen, die rond de polen korte perioden van uitval van de radioverbindingen kunnen veroorzaken. De hevigste zonnevlammen worden geschaard onder klasse X: uitbarstingen die op de aarde voor het uitvallen van radioverbindingen en van elektriciteitscentrales kunnen zorgen.
NASA’s Solar Dynamics Observatory wist de gebeurtenis fraai vast te leggen. Hieronder is de foto te bewonderen. De zonnevlam is de heldere flits te zien op ongeveer het midden van de zon.
Overigens is het niet voor het eerst dit jaar dat onderzoekers een klasse X zonnevlam gadeslaan. Afgelopen maart spuugde de zon er ook al eentje uit.
Zonnemaximum
Dat deze gebeurtenissen elkaar nu kort opvolgen, heeft alles te maken het zonnemaximum waar we op afstevenen. Dat zit zo. Onze moederster doorloopt grofweg een 11 jaar durende cyclus die gekenmerkt wordt door een zonneminimum – een periode waarin de zon heel rustig is en weinig zonnevlekken en zonnevlammen genereert – en een zonnemaximum, waarin de ster juist veel actiever is. In 2020 zijn we een nieuwe zonnecyclus ingerold: de 25e. En de verwachting is dat onze moederster de komende jaren steeds actiever zal worden en rond ongeveer 2025 een piek bereikt.
Pas het begin
Zoals onderzoekers in maart al zeiden is ‘dit pas het begin’. Want hoe dichter we bij het zonnemaximum in de buurt zullen komen, hoe meer zonnevlammen we gaan zien. Deze hoeven overigens niet gelijk gevaarlijk te zijn. Onze aarde wordt namelijk omringd door een magnetisch veld dat ons onder meer beschermt tegen de grillen van de zon. Toch kunnen hevige zonnevlammen wel degelijk voor problemen zorgen. Zo kunnen felle exemplaren bijvoorbeeld invloed hebben op onze radiocommunicatie, elektriciteitsnetten, navigatiesystemen en risico’s opleveren voor ruimtevaartuigen en astronauten.
NASA houdt dan ook de activiteit van zon en onze directe ruimteomgeving met behulp van een vloot van ruimtevaartuigen scherp in de gaten. Deze bestuderen de zonneatmosfeer tot aan de deeltjes en magnetische velden in de ruimte rondom de aarde. Op die manier zijn we snel op de hoogte van extreem ruimteweer. En bereid je dus maar voor. Want er zullen waarschijnlijk nog veel meer zonnevlammen volgen.
