Wetenschappers hebben met dank aan NASA’s Kepler-telescoop een bijzondere ster gevonden. Is deze ster de moederster van een buitenaardse beschaving? Misschien…
Kepler ontdekt exoplaneten door te kijken naar het licht van sterren. Als er sprake is van een tijdelijk en terugkerend dipje in de lichtcurve van een ster, dan komt dit waarschijnlijk door de aanwezigheid van een planeet. De lichtcurve verraadt vaak de grootte van een exoplaneet.
Wat is er aan de hand?
Alle planeten zijn rond, waardoor een curve op een bepaalde manier verloopt. Maar wat als een planeet niet rond is, omdat er bijvoorbeeld een structuur om de planeet is gebouwd? Dan ziet de curve er anders uit, zoals bij de ster KIC 8462852 het geval is. De ster heeft namelijk te maken met onregelmatige dipjes – zowel qua timing als qua grootte – in de lichtcurve.
Bijzondere dipjes
Er is geen andere ster die hetzelfde gedrag vertoont als KIC 8462852. In een paper beschreven wetenschappers twee gebeurtenissen: D800 (tussen dag 788 en 795 van de Kepler-missie) en D1500 (tussen dag 1510 en 1570 van de missie). D800 lijkt een enkele overgang te zijn, waardoor de helderheid van de ster afnam met 15 procent. Bij D1500 was er sprake van een overgang door verschillende objecten, waardoor de helderheid met 22 procent afnam. Een afname van 22 procent is abnormaal, want normaal gesproken blokkeert een exoplaneet slechts een fractie van het sterrenlicht.
Planetaire botsing of exokometen?
Er kan geen natuurlijke verklaring gevonden worden. Het is geen jonge ster, dus er is geen sprake van een planeetvormingsschijf. Werden de twee dipjes veroorzaakt door een planetaire botsing? De kans dat wij een botsing van twee planeten zien is enorm klein, dus waarschijnlijk niet. De enige mogelijkheid is dat Kepler de overgang van een grote groep exokometen zag, maar zelfs deze verklaring geeft geen voldoening.
Dysonbol
En dan volgt de logische vraag: zijn het wellicht aliens? “Als een buitenaardse beschaving iets zou bouwen, dan zou dit overeenkomen met de data die we nu zien”, zegt astronoom Jason Wright van de Penn State University. Daarmee wijst Wright op een zogenoemde Type 2-beschaving op de Schaal van Kardasjev. Een Type 2-beschaving is in staat om alle beschikbare energie van de ster te gebruiken, bijvoorbeeld door een Dysonbol te bouwen. Een Dysonbol is een bol die bestaat uit een systeem van satellieten, die de energie van een ster opvangen. Zo’n bol blokkeert een deel van het sterrenlicht, wat de dip in de lichtcurve zou verklaren.
En nu?
De volgende stap is dat wetenschappers een radiotelescoop gaan richten op KIC 8462852. Wellicht ontvangen we een buitenaards radiosignaal. Het lijkt allemaal vergezocht en de kans op buitenaards leven is natuurlijk klein, maar wie weet is de speld in de hooiberg eindelijk gevonden.