De ene keer ga je consequent je eigen weg en de andere keer laat je je oren hangen naar iemand anders. Hoe komt dat toch? Mogelijk heeft je hartslag er iets mee te maken.
Onderzoekers van de University of London keken naar hoe de signalen die ons hart naar onze hersenen stuurt, invloed hebben op de mate waarin we bij ons eigen oordeel blijven of besluiten de mening van anderen te volgen. Het hart en de hersenen zijn constant aan het communiceren met elkaar. En op elke hartslag ontvangen de hersenen informatie over de staat van het lichaam, bijvoorbeeld hoe kalm of hoe opgewonden het is. Dit gegeven gebruikten de onderzoekers om te achterhalen of het uitmaakt of je een mening beoordeelt tijdens een hartslag of juist tussen twee hartslagen in: twijfel je dan eerder aan je eigen mening en volg je die van een ander?
De mening van anderen
Daarvoor bedachten ze twee experimenten. Deelnemers kregen foto’s te zien van gezichten op twee verschillende momenten: wanneer het hart samentrekt en signalen stuurt naar het brein (de systolische fase) of tussen twee samentrekkingen in (de diastolische fase), als het hart ontspant en minimale informatie zendt naar de hersenen. In beide gevallen moesten de proefpersonen beoordelen hoe betrouwbaar ze de gezichten vonden.
Vervolgens keken de onderzoekers naar de mate waarin de deelnemers van mening veranderden na de feedback die ze kregen. In het eerste experiment kregen de proefpersonen te horen wat veel andere mensen online vonden van dat gezicht. In het tweede experiment hadden ze een discussie met een andere deelnemer. Tenslotte moesten de deelnemers nog een keer aangeven hoe betrouwbaar ze een gezicht vonden.
En de uitkomsten waren verrassend: tijdens beide experimenten veranderden de deelnemers vaker van mening als de gezichten werden getoond tijdens de samentrekking van het hart in plaats van tussen twee hartslagen in. Met andere woorden: de deelnemers werden meer beïnvloed door de mening van anderen als ze de gezichten te zien kregen tijdens een hartslag, als de hersenen dus informatie ontvangen over de staat van het lichaam. En ze bleven vaker bij hun eigen mening als ze de foto’s zagen tussen twee hartslagen in.
De eerste indruk
“We weten dat onze eerste indruk is gebaseerd op de eerste paar honderd milliseconden dat we iemand zien”, begint psycholoog Mariana von Mohr. “Onze bevindingen tonen aan dat deze eerste indruk wel of niet beïnvloed is door andermans mening afhankelijk van op welk moment we een gezicht voor het eerst zien.” Dus stel je ziet iemand voor het eerst op een hartslag, dan zul je vatbaarder zijn voor wat iemand anders van deze persoon vindt dan wanneer je iemand tussen twee hartslagen in ontmoet.
Zo’n fractie verschil, je kunt je bijna niet voorstellen dat het uitmaakt, toch lijkt het zo te zijn. Door deze studie leren we beter begrijpen hoe de invloed van anderen op onze besluitvorming kan afhangen van signalen die ons hart naar onze hersenen stuurt. Dat kan belangrijke implicaties hebben voor allerhande beslissingen in ons dagelijks leven, van welke film we willen kijken tot op wie we gaan stemmen bij de volgende verkiezingen.
Liefde op het eerste gezicht
“Hoewel we normaal gesproken wel langer dan één hartslag nadenken over dingen, toont ons onderzoek aan dat het exacte moment waarop we voor het eerst nadenken over iets, verstrekkende consequenties kan hebben op hoe het brein informatie verwerkt”, vult psychologieprofessor Manos Tsakiris aan. “Deze bevindingen maken duidelijk hoe signalen van ons lichaam, in dit geval het hart, ons onderbuikgevoel vormgeven en onze besluitvorming beïnvloeden, met name in sociale settings.”
De impact kan ver gaan. Denk aan liefde op het eerste gezicht: was je wel ooit op je partner gevallen als die eerste indruk precies op een hartslag had plaatsgevonden. Of had je vriend of vriendin je grote liefde dan misschien uit je hoofd gepraat?
