De hoge schattingen in de huidige modellen zijn volgens onderzoekers onrealistisch, door onzekere aannames en gebrek aan steun van overheden en internationale afspraken.
Op dit moment is de concentratie CO2 in de lucht alarmerend hoog, wat een belangrijke oorzaak is van klimaatverandering. Om de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer te verminderen en de opwarming van de aarde te beperken, is het vooral belangrijk dat we de uitstoot van vervuilende fossiele brandstoffen verminderen. Daarnaast onderzoeken wetenschappers ook nieuwe technologieën, zoals het afvangen en opslaan van CO2 onder de grond. Hoewel eerdere studies suggereerden dat dit een doeltreffende methode zou kunnen zijn om de klimaatcrisis te bedwingen, stemt een nieuw onderzoek nu iets minder hoopvol.
Opwarming beperken
Om de opwarming van de aarde tot 1,5 graad Celsius te beperken (zoals afgesproken in het Parijse klimaatakkoord) is het niet meer voldoende om alleen onze uitstoot te verminderen. We moeten daarvoor ook actief CO2 uit de atmosfeer verwijderen. Om te voorkomen dat de aarde dus meer dan 1,5 graad Celsius opwarmt, zijn we afhankelijk van technologieën die CO2 sneller uit de lucht halen dan wij het uitstoten. Dit betekent dat we tegen 2050 jaarlijks tot 30 gigaton CO2 uit de atmosfeer moeten verwijderen.
Technologieën
Een prangende vraag is of we dit doel zullen bereiken. Maar volgens een nieuwe studie lijkt dat momenteel verre van haalbaar. Het onderzoek suggereert dat het misschien mogelijk is om tegen 2050 jaarlijks tot 16 gigaton CO2 onder de grond op te slaan. Het behalen van dit doel zou echter een enorme uitbreiding van de opslagcapaciteit en een aanzienlijke opschaling in de komende decennia vereisen. Gezien de huidige snelheid van investeringen, ontwikkeling en implementatie lijkt dit echter weinig realistisch. “Hoewel het technisch haalbaar lijkt om tussen de 6 en 16 gigaton CO2 per jaar op te slaan om klimaatverandering tegen te gaan, zijn deze hogere cijfers veel onzekerder dan de lagere schattingen,” vertelt onderzoeker Samuel Krevor. “Dit komt doordat er momenteel geen concrete plannen van overheden of internationale verdragen zijn om een dergelijke grootschalige inspanning te ondersteunen.”
Koolstofopslagsystemen
Het team heeft modellen gemaakt die laten zien hoe snel we koolstofopslagsystemen kunnen ontwikkelen en gebruiken. Hierbij hielden ze rekening met de beschikbaarheid van geschikte geologische plekken en de technische en economische beperkingen voor verdere groei. Hoewel de resultaten aantonen dat het mogelijk is om CO2-emissies op grote schaal te verminderen, geven ze ook aan dat de manier waarop we dit bereiken en de rol van belangrijke regio’s anders kunnen zijn dan de huidige modellen voorspellen, inclusief die van de IPCC-rapporten.
Overschatten
De onderzoekers ontdekten dat de IPCC gebruik heeft gemaakt van modellen die vaak overschatten hoeveel CO2 we onder de grond kunnen opslaan. Deze modellen combineren verschillende gegevens om te voorspellen hoe koolstofopslag ons klimaat en onze economie beïnvloedt. De analyse wijst vooral uit dat de projecties in IPCC-rapporten voor Aziatische landen zoals China, Indonesië en Zuid-Korea, waar de ontwikkeling momenteel nog gering is, uitgaan van onrealistisch hoge uitrolsnelheden. Dit maakt de bestaande schattingen onwaarschijnlijk en onbetrouwbaar. “Hoewel geïntegreerde beoordelingsmodellen nuttig zijn voor klimaatbeleidsmakers, lijken sommige aannames over het opslaan van grote hoeveelheden koolstof onder de grond onrealistisch,” aldus onderzoeker Christopher Jackson.
Projecties
Het is een flinke domper. Want het onderzoek laat onomstotelijk zien dat CO2-opslag onder de grond niet zo effectief is als gehoopt in de strijd tegen klimaatverandering. En dat heeft er dus vooral mee te maken dat er beperkingen zijn aan hoe snel we technologie kunnen opschalen om gigatonnen koolstofdioxide onder de aardkorst op te slaan. Kortom, de huidige uitrolsnelheden zijn waarschijnlijk onvoldoende om de bestaande projecties te realiseren. “Bij deze projecties spelen veel factoren een rol, zoals hoe snel reservoirs kunnen worden gevuld en andere geologische, geografische, economische, technologische en politieke aspecten,” legt onderzoeker Yuting Zhang uit. “Nauwkeuriger modellen, zoals de onze, kunnen helpen om te begrijpen hoe onzekerheden in opslagcapaciteit, verschillen in regionale capaciteiten en ontwikkelingsbeperkingen de klimaatplannen en doelstellingen van beleidsmakers kunnen beïnvloeden.”
Het team denkt dat het realistischer is om uit te gaan van een opslag van 5 tot 6 gigaton per jaar tegen 2050. Deze schatting sluit aan bij hoe vergelijkbare technologieën in het verleden zijn opgeschaald. En hoewel dat veel minder is dan eerder geopperd, hoeven we volgens de onderzoekers ook weer niet bij de pakken neer te zitten. “Het is belangrijk om te realiseren dat het opslaan van 5 gigaton koolstof in de grond nog steeds een aanzienlijke bijdrage levert aan het verminderen van klimaatverandering,” benadrukt Krevor. “Ons nieuwe model biedt een realistischer en praktischer aanpak om te voorspellen hoe snel koolstofopslag kan worden opgeschaald, wat kan helpen om haalbaardere doelen op te stellen.”
