0,025% van de oceanen: meer is er niet nodig om aan de wereldwijde – enorme – vraag naar vis te voldoen.
Dat hebben onderzoekers berekend. Ze gaan er in hun studie vanuit dat vissen niet langer in het wild gevangen worden, maar in viskwekerijen worden grootgebracht.
Overbevissing
Vis: mensen zijn er dol op. En dat zien we terug in de visstanden. Volgens de VN wordt momenteel zo’n 57 procent van het visbestand geëxploiteerd en zo’n 30 procent ervan zou te maken hebben (gehad) met overbevissing. Het moge duidelijk zijn dat er – zeker met het oog op de groeiende wereldbevolking – een oplossing moet worden gevonden om op een duurzame manier aan de vraag naar vis te kunnen voldoen. En onderzoekers kijken daarbij hoopvol naar de visteelt. In zoet water worden al langere tijd vissen gekweekt. En steeds vaker doen bedrijven ook een poging voor de kust, in zout water.
Potentie
Wetenschappers zijn nu nagegaan waar dergelijke viskwekerijen kunnen worden opgezet. En uit dat onderzoek blijkt de enorme potentie van de visteelt. Sterker nog: de onderzoekers tonen aan dat de visteelt op zo’n 0,025% van het oppervlak van de aardse oceanen aan de complete vraag naar vis kan voldoen.
Geschikt of ongeschikt
De onderzoekers gingen in hun studie eerst na welke gebieden ongeschikt zijn voor de visteelt. Denk aan drukke vaarwegen, beschermde gebieden of gebieden waar naar olie geboord wordt. Maar ook aan plekken die niet zo gemakkelijk om te toveren zijn tot een visboerderij, bijvoorbeeld het (diepe) hart van de oceaan. Vervolgens keken ze in welke omstandigheden 180 verschillende soorten vissen het beste gedijen en in hoeverre die soorten ondergebracht zouden kunnen worden op de plekken die wél geschikt zijn voor de visteelt.
Tropische gebieden
Uit het onderzoek blijkt dat warmere wateren vooral veelbelovend zijn. “Tropische landen hebben vaak de grootste potentie als het gaat om productie,” stelt onderzoeekr Rebecca Gentry. “En dat zijn ook de plaatsen waar veel behoefte is aan economische ontwikkeling en waar problemen met de voedselzekerheid op de loer liggen.” De aanleg van een viskwekerij in dergelijke gebieden is dan ook een win-win-win-situatie. Tenminste: als het goed gebeurt. Eerdere viskwekerijen kwamen negatief in het nieuws omdat er problemen waren met ziekten en parasieten en het milieu werd aangetast. Maar dat ligt achter ons, zo benadrukken de onderzoekers. Zowel de wetenschap als de industrie hebben hun aanpak verfijnd en lijken klaar voor de volgende stap: de visteelt groot maken.
“Er is veel ruimte die geschikt is voor aquacultuur en dat gaat de ontwikkeling ervan ook niet beperken,” stelt Gentry. Heel andere dingen – zoals regelgeving en kosten – kunnen aquacultuur op volle zee in de weg zitten. En daar moet volgens de onderzoekers dan ook eens goed naar gekeken worden. Want aquacultuur lijkt de enige oplossing te zijn als we de vis op het menu willen houden en tegelijkertijd de visstand willen verbeteren.