Meer dan een jaar nadat de ijsberg zich losmaakte van de ijsplaat, gaat deze door krachtige winden nu echt op reis.
Een jaar geleden gebeurde het onvermijdelijke: een 5800 km2 grote ijsberg kwam los van de Larsen C-ijsplaat. Het losgekomen stuk was een van de grootste gedocumenteerde ijsbergen ooit. Zee-ijs in het oosten en ondiepe wateren in noorden hielden de ijsberg – die officieel de naam A68 kreeg – echter op zijn plek. Tot nu. Want na een jaar heen en weer wiebelen, duwt een harde wind de ijsberg dan toch echt het zilte nat in.
Gedraaid
Begin september begon de wind vanuit het zuiden tegen A68 aan te duwen. Vervolgens maakten een naar rechtsgaande stroming en zee-ijs dat noordwaarts langs de Larsen C-ijsplaat drijft, het werk af. De ijsberg werd van richting veranderd en draaide zo de Weddellzee in. Hier kan A68 vrijer bewegen. De oceaan zal de ijsberg naar het noorden op sleeptouw nemen, waar deze terecht komt in warmere wateren.
Timelapse
Wetenschappers hebben de geboorte van A68 tot en met het wegdrijven ervan nauwlettend in de gaten gehouden door middel van satellieten. En nu hebben onderzoekers die satellietbeelden achter elkaar gezet en een timelapse gecreëerd die onthult hoe het de ijsberg in een jaar tijd is vergaan. Voor de animatie zijn gegevens van de Copernicus Sentinel-missie – een opstelling met twee satellieten – gebruikt. Elke satelliet heeft een geavanceerd radarinstrument dat het aardoppervlak door de wolken en regen heen kan observeren, ongeacht of het dag of nacht is. Dat laatste is vooral belangrijk, omdat de poolgebieden in de winter voor lange tijd in het donker gehuld zijn.
De timelapse begint in maart 2017. Op de beelden is de scheur in de ijsplaat goed te zien, die vervolgens in de maanden daarop blijft groeien. In juli is het moment daar en breekt de ijsberg los van Larsen C. Vervolgens blijft A68 voor lange tijd min of meer op dezelfde plek. Totdat de ijsberg rond juli 2018 roteert en in september zoveel gedraaid is, dat deze het ruime sop kiest.
Wat er precies met de Larsen C-ijsplaat gaat gebeuren, is op dit moment nog onduidelijk. Onderzoekers houden er rekening mee dat uiteindelijk de gehele ijsplaat kan instorten. De onderzoekers ontdekten dat als dat gebeurt, het zeeniveau met 2,5 mm gestegen kan zijn in het jaar 2100 en in 2300 zelfs met 4,2 mm.