Wederom een zenuwslopend onderdeel…
De Webb-team-leden kunnen hun hart ophalen. Want de machtige ruimtetelescoop is erin geslaagd zonder enige tegenslag zijn zonneschild uit te klappen én strak te trekken; een belangrijke mijlpaal. We zijn er echter nog niet. Want nu gaat het volgende zenuwslopende onderdeel van start: de implementatie van de secundaire spiegel.
De spiegels van James Webb
De James Webb is uitgerust met zowel een hoofdspiegel (die uit achttien afzonderlijke spiegels bestaat die zich samen als één grote spiegel moeten gedragen) en een secundaire spiegel. Laatstgenoemde is één van de belangrijkste onderdelen op de telescoop en essentieel voor het succes van de missie. En dus mag er tijdens het uitklappen niets misgaan. De ‘kleine’, ronde spiegel bevindt zich op een soort statief bestaande uit drie stangen en speelt een hele belangrijke rol bij het verzamelen van het licht van de hoofdspiegel.
Het idee is dat de hoofdspiegel het zwakke licht van onder meer de eerste en meest afgelegen sterrenstelsels verzamelt. De secundaire spiegel reflecteert vervolgens het door de hoofdspiegel verzamelde licht in de wetenschappelijke instrumenten aan boord van James Webb.
Implementatie van de secundaire spiegel
Vandaag is het tijd voor de implementatie van de secundaire spiegel. Daarbij wordt het statief, waar de secundaire spiegel op rust, verplaatst en op zijn operationele positie geïnstalleerd. De secundaire spiegel bevindt zich aan het einde van deze ‘arm’. In feite ‘zwaait’ James Webb deze arm naar voren, om zo de secundaire spiegel recht voor de primaire spiegel te krijgen (zie ook de video hieronder, minuut 1:11).
Als de secundaire spiegel in de juiste positie is gebracht, zal het daarna de beurt zijn aan de hoofdspiegel. De zijkanten van de hoofdspiegel – die elk drie van de 18 spiegelsegmenten herbergen – moeten namelijk nog worden uitgeklapt, waarna de positie van die 18 segmenten ook nog moet worden aangepast om ze als één hoofdspiegel te laten functioneren.
Minuscule afwijking
Het is heel belangrijk dat zowel de secundaire, als de primaire spiegel goed worden geïnstalleerd. Want een afwijking van meer dan 38 nanometer – één duizendste van de dikte van het haar van een mens – kan al problemen opleveren.
Er liggen dus nog enkele spannende dagen in het verschiet. Tot op heden doet James Webb het echter voortreffelijk. Zo heeft de telescoop ondertussen al 75 procent van de 344 cruciale handelingen voltooid. En dat terwijl hij zich naar zijn eindbestemming – op een afstand van zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde – haast; een buitengewone prestatie. Wel is het duimendraaien dat ook de volgende stappen vlekkeloos zullen verlopen. Want alleen al door een klein foutje kan de missie falen en zullen we wellicht nooit prachtige beelden te zien krijgen…
