De binnenste planeet van ons zonnestelsel is zo donker dat deze veel minder licht reflecteert dan de maan. En nu weten we dan eindelijk hoe dat komt.
De maan is een vrij donker hemellichaam dat relatief weinig zonlicht reflecteert. Wetenschappers weten hoe de maan aan zijn ‘duistere’ uiterlijk komt: op het oppervlak van onze natuurlijke satelliet bevinden zich veel ijzerrijke mineralen. Op het oppervlak van Mercurius zijn deze ijzzerrijke mineralen niet zo overvloedig aanwezig en dus moet de planeet op een andere manier aan zijn sombere uiterlijk komen. Maar hoe?
Kometen?
Bijna een jaar geleden kwamen wetenschappers met een potentiële verklaring: passerende kometen ‘verven’ Mercurius. Wanneer kometen dicht bij de zon in de buurt komt, warmen ze op en beginnen uit elkaar te vallen en veel (koolstofrijk) stof te verliezen. Omdat Mercurius zich dicht bij de zon bevindt, zit de planeet midden in de vuurlinie en zou deze veel van dat koolstofrijke stof opvangen en langzaam maar zeker steeds donkerder zijn geworden.
En nu is er een nieuw onderzoek verschenen over het sombere kleurtje van Mercurius. Het onderzoek bevestigt dat op het oppervlak van de planeet veel koolstof te vinden is. Kometen hebben dat goedje echter niet op Mercurius gebracht, maar er wel aan bijgedragen dat het koolstof van invloed is op het uiterlijk van de planeet. Volgens de onderzoekers is het koolstof afkomstig van diep onder het oppervlak van Mercurius, waar het deel uitmaakte van een oude grafietrijke korst. Nadat de huidige korst van Mercurius gevormd is, is een deel van deze oude korst door komeetinslagen aan het oppervlak gekomen.
Een jonge Mercurius
Toen Mercurius nog heel jong was, was een groot deel van de planeet zo warm dat er op de planeet een wereldwijde ‘oceaan’ van gesmolten magma te vinden was. Modellen suggereren dat de meeste mineralen in deze oceaan op het moment dat de planeet – en dus ook de oceaan – begon af te koelen naar beneden zouden zakken. Maar grafiet niet. Dat bleef drijven en ging – naarmate de planeet nog verder afkoelde – deel uitmaken van de originele korst van Mercurius. “De ontdekking van grote hoeveelheden koolstof op het oppervlak suggereert dat we restanten van Mercurius’ originele oude korst zien die gemixt zijn met vulkanische gesteenten en ejecta (tijdens een inslag uitgeworpen materiaal) die het oppervlak vormen zoals we dat vandaag de dag zien,” vertelt onderzoeker Larry Nittler.
De wetenschappers baseren hun conclusies op gegevens verzameld door ruimtesonde MESSENGER. Deze sonde – die in april 2015 op het oppervlak van Mercurius neerstortte – deed uitgebreid onderzoek naar de binnenste planeet van ons zonnestelsel. Tijdens dat onderzoek vloog deze onder meer op zeer kleine afstand (zo’n 100 kilometer) boven het oppervlak van de planeet.
