Echte sportfan ziet werkelijkheid anders

Sportliefhebbers vinden hun eigen team altijd beter. Zelfs als dat niet zo is. Maar daar kunnen ze niets aan doen, zo blijkt.

Onderzoekers van de Universiteit van Queensland verzamelden een groep proefpersonen en verdeelden ze in twee teams: een rood en een blauw team. Vervolgens kregen deze teams een filmpje te zien waarin leden van hun eigen team en het andere team een beweging maakten. De proefpersonen kregen vervolgens de vraag voorgelegd wie er sneller was: hun eigen teamgenoot of de ander? Wat de proefpersonen echter niet wisten was dat de onderzoekers de filmpjes hadden aangepast. Hierdoor waren de bewegingen van beide spelers even snel.

Experiment
Maar dat zagen de proefpersonen overduidelijk niet, zo vertelt onderzoeker Pascal Molenberghs ons. “We ontdekten dat de personen de acties van hun eigen team beoordeelden als sneller. Dit was een interessante observatie maar we wisten nog altijd niet waarom ze hun team als sneller beoordelen. Zien ze de actie van hun eigen team als sneller of zeggen ze gewoon dat hun team
sneller is ook al zien ze geen verschil?” Om die vraag te beantwoorden, herhaalden Molenberghs en zijn team het experiment. “We deden hetzelfde experiment in een scanner en maten de hersenactiviteit terwijl de proefpersonen de actie van hun teamlid en het andere teamlid zagen en het moment waarop ze hun beslissing maakten. We ontdekten dat de personen die zeiden dat hun teamlid de taak sneller uitvoerde dan het andere teamlid, meer hersenactiviteit vertoonden wanneer ze de actie bekeken van hun teamlid. Maar wanneer ze moesten kiezen wie de taak het snelst uitvoerde, hun teamlid of het andere teamlid was er geen verschil in hersenactiviteit.”

WIST U DAT…

Andere kijk
En dat is bijzonder interessant. “Dit wil zeggen dat de mensen die bevooroordeeld zijn zich niet altijd bewust zijn van hun vooringenomenheid. Ze zien de realiteit namelijk anders. Dit verklaart ook waarom mensen zo ontsteld zijn wanneer de scheidsrechter een beslissing maakt ten nadele van hun team. In hun ogen of beter gezegd ‘in hun hersenen’ zien ze de dingen anders.”

Beter
Dat verklaart dus waarom mensen denken dat hun eigen team ‘altijd beter’ is of waarom de scheidsrechter in veel gevallen zo ‘oneerlijk’ is. Maar het onderzoek heeft nog meer implicaties, zo legt Molenberghs uit. “Het kan helpen verklaren waarom mensen anderen die geen lid zijn van hun groep (bijvoorbeeld immigranten) discrimineren. Ze zien de acties van die groep in een ander daglicht dan de acties van de mensen uit hun eigen groep.” Een ieder van ons zou dan ook zijn voordeel moeten doen met deze studie. “Mensen moeten zich bewust worden van het feit dat de realiteit niet altijd is zoals zij deze zien.”

In lijn
De resultaten van dit nieuwe onderzoek onderschrijven eerdere studies van Molenberghs. “In dit onderzoek vertoonde de inferieure pariëtale kwab meer hersenactiviteit wanneer mensen acties van hun eigen team observeerden. Ons vorige onderzoek toonde aan dat deze regio ook geactiveerd wordt wanneer mensen andere mensen imiteren en het is een belangrijk onderdeel van het spiegelneuronen-systeem. Spiegelneuronen worden geactiveerd wanneer we een actie uitvoeren en wanneer we dezelfde actie observeren. Dus wanneer we een actie observeren wordt die automatisch getransformeed op ons perceptueelmotorisch systeem en omdat deze neuronen zowel vuren wanneer we een actie uitvoeren als wanneer we een actie observeren denken vele wetenschappers dat ze cruciaal zijn wanneer we andere mensen moeten imiteren. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen leden van hun eigen groep meer imiteren dan leden van de andere groep. Aangezien dit deel van de hersenen in ons onderzoek actiever was wanneer er acties van eigen teamleden werden geobserveerd, denken we dat acties van eigen teamleden gemakkelijker getransformeerd worden op ons perceptueelmotorisch systeeem en dat we daarom meer geneigd zijn om de acties van teamleden anders te zien of om acties van de eigen groep meer te imiteren.”

Molenberghs is nog lang niet klaar met dit onderwerp. Er volgen dan ook ongetwijfeld nog nieuwe studies. In dit onderzoek werden mensen geheel willekeurig in een groep geplaatst (rood of blauw). In de toekomst wil Molenberghs uitzoeken hoe bestaande groepen (bijvoorbeeld Ajax-fans) tegen de realiteit aankijken. Daarnaast wil hij ook nog achterhalen of mensen meer empathie voor leden van de eigen groep voelen. Het volledige onderzoek van Molenberghs en zijn collega’s wordt beschreven in het paper ‘Seeing is Believing: Neural Mechanisms of Action–Perception are Biased by Team Membership‘. Het paper verschijnt in het blad Human Brain Mapping.

Bronmateriaal

Interview met dr. Pascal Molenberghs
Persbericht: Seeing really is believing
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Kees de Vos (cc via Flickr.com).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd