Maar is het eigenlijk wel een door de natuur vervaardigd object? Wetenschappers haasten zich om dat uit te zoeken!
Vorige week kon je op Scientias.nl al lezen dat er een mogelijke mini-maan ontdekt is nabij de aarde. Het maantje zou slechts tussen de 1,9 en 3,5 meter groot zijn en stiekem al zo’n drie jaar rond de aarde cirkelen. Enkele zwart-wit beelden lieten een vaag bolletje zien dat het mini-maantje moest voorstellen. Dankzij het International Gemini Observatory hebben we nu echter aanzienlijk betere beelden van de mini-maan op zak. In kleur!
Het mag een klein wonder heten dat het Gemini Observatory erin geslaagd is om het object – dat aangeduid wordt als 2020 CD3 – te fotograferen, zo vertelt onderzoeker John Blakeslee, “Het verkrijgen van de beelden was ploeteren voor het Gemini-team, omdat object terwijl het zich van de aarde verwijdert, snel minder helder wordt.” Naar verwachting verlaat het object zijn baan om de aarde in april al.
Wat is het eigenlijk?
Het betekent tegelijkertijd dat het verkrijgen van meer informatie over dit object een strijd tegen de klok is geworden. Onderzoekers hebben nog maar weinig tijd om de ware aard ervan te onthullen. Want is het wel een echte mini-maan? Of hebben we hier te maken met een vergeten, door mensen gemaakt object? Onderzoeker Grigori Fedorets is één van de astronomen die dat probeert uit te zoeken. “We proberen momenteel nauwkeuriger te bepalen hoe de oppervlakte van het object zich verhoudt tot de massa,” zo vertelt hij aan Scientias.nl. Daarnaast wordt er gepoogd om de positie en baan van het object zorgvuldig in kaart te brengen en zo te achterhalen waar het precies vandaan komt. Ook wordt er onderzoek gedaan naar de mate waarin het object licht reflecteert; rotsachtige objecten reflecteren minder licht dan bijvoorbeeld afgedankte en op drift geraakte raketboosters.
Bijzonder
Uiteindelijk moet zo duidelijk worden of 2020 CD3 een door de natuur of door mensen gemaakt object is. “Het is nog te vroeg om conclusies te trekken,” benadrukt Fedorets. “Maar ik hoop natuurlijk dat het een natuurlijk object is.” Want zo vaak stuiten onderzoekers niet op een mini-maan. De eerste werd pas in 2006 gespot – en heeft de aarde inmiddels allang weer verlaten. Een potentiële tweede mini-maan werd in december vorig jaar gezien, terwijl deze (in ieder geval deels) in de aardatmosfeer verbrandde. “Als het (2020 CD3, red.) een natuurlijke satelliet blijkt te zijn, zou dat veel interessante wetenschappelijke implicaties hebben,” aldus Fedorets.
De jacht op mini-manen
Mocht 2020 CD3 dus toch een brokstuk van een satelliet of een vergeten raketbooster blijken, dan zou dat een forse teleurstelling zijn. Maar zelfs als 2020 CD3 niet de gedroomde mini-maan is, lijkt het geen tientallen jaren meer te gaan duren voor we er weer eentje – of zelfs meerdere – gaan ontdekken. Binnenkort wordt er namelijk een telescoop in gebruik genomen die geknipt is voor het zoeken naar kleine objecten die zich thuisvoelen in een baan rondom de aarde. We hebben het natuurlijk over het Vera C. Rubin Observatory (voorheen ook wel aangeduid als de Large Synoptic Survey Telescope), die in 2020 het licht ziet en vanaf 2022 volledig operationeel zal zijn. “We verwachten een hele populatie van deze objecten te vinden, zodra het Rubin Observatory actief is,” aldus Fedorets.
Tot die tijd moeten we het wellicht doen met de vage beelden van 2020 CD3 en de onzekerheid omtrent de aard van het object. Betere beelden van het object verwacht Fedorets op korte termijn helaas niet. “De helderheid van het object neemt alleen maar af.” En in april gaat 2020 CD3 ons zelfs verlaten. Maar mogelijk niet voorgoed.. “Het object blijft in een baan dicht bij de aarde en er is 33% kans dat het object op een gegeven moment tijdelijk weer een maantje van de aarde wordt.” Al met al dus voldoende reden om 2020 CD3 ook de komende jaren in de gaten te houden.
