ASTRONOMIE Hier op aarde is een diamant iets kostbaars. Op Uranus en Neptunus waarschijnlijk niet. Wetenschappers menen dat op de planeten oceanen van vloeibaar diamant bestaan. In deze oceanen drijven gigantische ijsbergen van diamant. Een droom van elke materialistische vrouw?
Uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek blijkt dat diamant zich net zo gedraagt als water tijdens het vriezen en smelten: de vaste vorm drijft op de vloeibare vorm. “Diamant komt relatief vaak voor op aarde, alleen is het smeltpunt nooit bepaald”, zegt wetenschapper Jon Eggert. “Dat is niet gemakkelijk. Om diamant te smelten is een hoge druk nodig, waardoor het moeilijk is om het smeltpunt te bepalen.” Andere wetenschappers slaagden er jaren geleden in om diamant te smelten, alleen waren zijn niet in staat om de druk en de temperatuur te bepalen.
Bij extreem hoge temperaturen verandert diamant in grafiet
Diamant is een heel hard materiaal, waardoor het moeilijk te smelten is. Maar er is nog iets: als diamant wordt blootgesteld aan extreem hoge temperaturen, dan verandert diamant in grafiet. Grafiet smelt vervolgens en wordt vloeibaar. De kunst is om diamant te smelten, zonder dat het in grafiet verandert.
Wetenschappers hebben nu lasers gebruikt om een stukje diamant te verhitten. De wetenschappers kregen de diamant vloeibaar door een druk uit te oefenen van 40 miljoen keer de druk die mensen voelen op zeeniveau. Daarna voerden ze de druk en de temperatuur langzaam terug. Bij elf miljoen keer de atmosferische druk op zeeniveau en een temperatuur van 50.000 graden Celsius zagen wetenschappers stukken diamant drijven. Toen de druk verder daalde en de temperatuur hetzelfde bleef verschenen er steeds meer diamanten in de vloeibare diamantenzee.
Microscopische diamanten ijsbergen dobberden op een kleine zee van vloeibaar diamant
Vreemd genoeg zonken de diamanten niet. Ze bleven drijven. Microscopische diamanten ijsbergen dobberden op een kleine zee van vloeibaar diamant. Precies zoals water zich gedraagt. En dat is vreemd, want de meeste materialen zijn in vaste staat dichter dan in vloeibare staat. Water is een uitzondering op die regel. Wanneer water bevriest, is het resulterende ijs minder dicht dan het water.
Op planeten als Uranus en Neptunus is de druk extreem hoog. Daarnaast heersen er hoge temperaturen. Daarnaast hebben de magnetische polen van beide planeten een flinke tik gehad. Op aarde zijn de magnetische polen en de geografische polen gelijk: wie een kompas gebruikt en naar het noorden gaat, komt op de noordpool uit. Wie een kompas gebruikt op Uranus, gaat niet naar de noordpool van de planeet, maar naar een plek daar ver vandaan.
Wetenschappers vermoeden dat de oceanen van vloeibaar diamant ervoor zorgen dat de magnetische polen van Uranus en Neptunus uit het lood geslagen zijn. Tijd voor een ruimtesonde die dit gaat onderzoeken op Uranus en Neptunus?