Desensibilisatie verandert mensen in dwazen die een goede en slechte grap niet van elkaar kunnen onderscheiden en in monsters die anderen zonder zich daar heel schuldig over te voelen aan iets naars blootstellen.
Dat schrijft Troy Campbell die uitgebreid onderzoek deed naar desensibilitatie. Er is sprake van desensibilisatie als mensen door herhaaldelijke blootstelling aan bijvoorbeeld een schokkende afbeelding, deze uiteindelijk niet meer schokkend vinden. De afbeelding doet ze niets meer, ze zijn gedesensibiliseerd. Campbell vroeg zich af in hoeverre gedesensibiliseerde mensen nog in staat zijn om in te schatten wat anderen van bijvoorbeeld die schokkende foto vinden. Om dat uit te zoeken zette hij een experiment op.
Grap
Hij liet een groep proefpersonen grappen horen. Daaronder bevonden zich ook herhaaldelijk dezelfde grappen. Na verloop van tijd moesten de proefpersonen een grap kiezen die anderen volgens hen het meest komisch zouden vinden. Opvallend genoeg kozen ze wanneer ze herhaaldelijk dezelfde grappen hadden gehoord, voor een grap die eigenlijk helemaal niet zo grappig was.
Pijnlijk geluid
In een tweede experiment kregen proefpersonen een pijnlijk geluid te horen. De ene groep hoorde het gedurende vijf seconden. De andere groep kreeg het 40 seconden lang te horen. Beide groepen werd daarna gevraagd hoe pijnlijk de laatste seconden waren. De proefpersonen die het geluid vijf seconden hoorden, vonden de laatste seconden pijnlijker. Daarna moesten de proefpersonen voorspellen hoe pijnlijk het voor anderen zou zijn om dit geluid vijf seconden lang te horen. De mensen die het geluid 40 seconden gehoord hadden, dachten dat vijf seconden van dit geluid voor anderen niet zo pijnlijk zou zijn. Sterker nog: deze groep zou zich in vergelijking met de groep die vijf seconden naar het geluid luisterde, aanzienlijk minder schuldig voelen wanneer zij iemand anders aan het geluid zouden blootstellen.
“Desensibilisatie verandert mensen niet alleen in ‘dwazen’ die de verkeerde grappen vertellen, maar ook in ‘monsters’,” concludeert Campbell. Hij benadrukt dat mensen weten dat zijzelf, maar ook anderen soms gedesensibiliseerd zijn. Maar ze zijn zich er blijkbaar niet van bewust wanneer het ze overkomt. En ook niet van de gevolgen die het heeft voor de keuzes die ze maken. En dus kan het best gevaarlijk zijn wanneer gedesensibiliseerde mensen hun eigen gevoelens op anderen projecteren.
