Het enige wat we nodig hebben, is een flinke lens en een beetje zonlicht!
Dat is te lezen in het blad Scientific Reports. In het blad schrijven wetenschappers dat ze erin geslaagd zijn om nagebootst maanstof met behulp van een laser te laten samensmelten tot een vaste, gelaagde substantie. En daarmee hebben ze aangetoond dat het relatief eenvoudig is om op de maan – met de grondstoffen die daar voorhanden zijn – straten of landingsplaatsen aan te leggen.
Laser
De wetenschappers baseren hun conclusies op experimenten met maansimulant. Dat is een materiaal dat zijn herkomst vindt op aarde, maar heel sterk lijkt op het stof dat we op het maanoppervlak vinden. Met behulp van een koolstofdioxidelaser lieten de onderzoekers dat nagebootste maanstof samensmelten tot 250 millimeter grote, holle geometrische vormen (zie de afbeelding hieronder). Door die vormen – een beetje à la sierbestrating hier op aarde – in elkaar te laten grijpen, kun je in theorie een vrij groot oppervlak op de maan ‘bestraten’ en zo wegen of landingsplaatsen voor ruimtevaartuigen creëren, zo stellen de onderzoekers.
Wegen zijn geen overbodige luxe
Het onderzoek komt op het juiste moment. Want zoals het er nu naar uitziet, zullen mensen binnenkort (opnieuw) voet op de maan zetten. En dit keer moet dat uiteindelijk zelfs uitmonden in een heuse basis op de maan, waar mensen gedurende langere tijd kunnen vertoeven. En wegen zijn dan niet alleen handig, maar mogelijk zelfs noodzakelijk. Want wanneer je over de maan wandelt of met een maanvoertuig over het oppervlak scheurt, waait er behoorlijk wat stof op. En door de beperkte zwaartekracht op de maan, blijft dat stof ook nog eens vrij lang rondzweven. Dat is niet alleen vervelend, maar – vanwege het venijnige karakter van het maanstof – ook nog eens gevaarlijk. Want maanstof is statisch en blijft overal aan plakken. Daarnaast dringt het stof – doordat het heel fijn is – ook moeiteloos overal binnen, zo leerden we tijdens de bemande Apollo-missies uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Zo wisten de stofdeeltjes – die ook nog eens superscherp zijn – zelfs de ruimtepakken van astronauten binnen te dringen en deze soms onbruikbaar te maken. En tot overmaat van ramp kwamen de stofdeeltjes ook in de longen van astronauten terecht, alwaar ze heuse ‘lunaire hooikoorts’ veroorzaakten. Het moge duidelijk zijn: met dat maanstof wil je zo min mogelijk van doen hebben. En door de aanleg van verharde wegen en landingsplaatsen kan het opwaaien ervan en ook contact met dat maanstof worden beperkt, zo is de gedachte.
Grondstoffen
Hoewel ze in hun experimenten gebruik maakten van nagebootst maanstof, hebben de onderzoekers goede hoop dat hun aanpak ook op de maan, met echt maanstof werkt. Dat zou goed nieuws zijn. Want dat betekent dat we wegen met behulp van de grondstoffen die op de maan voorhanden zijn, kunnen aanleggen. En dat is een stuk goedkoper en gemakkelijker dan wanneer we die grondstoffen eerst vanaf de aarde naar de maan moeten transporteren.
Mochten toekomstige maankolonisten inderdaad gaan straten op de maan dan stellen de onderzoekers wel voor om in plaats van lasers gebruik te maken van een lens waarmee het zonlicht geconcentreerd kan worden. Hun berekeningen wijzen uit dat een lens van ongeveer iets meer dan 2 vierkante meter in staat moet zijn om de laser te vervangen en het maanstof te laten samensmelten. Het transporteren van zo’n lens van de aarde naar de maan is nog wel te overzien en dus lijkt niets ons in de weg te staan om ook op de maan wegen aan te leggen.