De laatste jaren zijn er flink wat nieuwe soorten kikkers ontdekt. En de ene soort is nog bijzonderder dan de andere. Tijd voor een overzicht!
Zeker de laatste tijd worden er regelmatig nieuwe soorten kikkers ontdekt. Lijkt het maar zo of hebben de onderzoekers die zoeken naar nieuwe kikkers echt meer succes? We vroegen het onderzoeker Fred Kraus. Hij vond de laatste jaren zelf regelmatig nieuwe soorten kikkers. “De diversiteit in kikkers is over het algemeen omvangrijk. Zeker in bergachtige, tropische gebieden en dat zijn juist gebieden die nog niet zo goed zijn bestudeerd.”
Nieuwe garderobe
Eén van die slecht bestudeerde gebieden bevindt zich op Papoea-Nieuw-Guinea. Kraus vond er in januari 2010 een wel heel bijzondere kikker. De Oreophryne ezra is als jonkie pikzwart. Maar wanneer het dier volwassen wordt, verandert hij resoluut van kleur. Het zwart maakt dan plaats voor een zachtroze huidje en blauwe ogen. Waarom de kikker zo sterk verandert, is onduidelijk. Het zwart beschermt het kikkertje waarschijnlijk prima: hij lijkt met zijn zwarte huid namelijk sterk op een giftige kikker. Maar waarom het dier dat veilige kleurtje inwisselt, is tot op de dag van vandaag een raadsel.
Klein
Maar Kraus ontdekte nog meer. De piepkleine kikkertjes van de soort Paedophryne dekot bijvoorbeeld. De dieren zijn ongeveer acht tot negen millimeter groot. Toen Kraus ze ontdekte, gingen ze de boeken in als de kleinste kikkers ter wereld. Omdat de kikkers zeer klein zijn en dus ook hele kleine teentjes hebben, kunnen ze niet goed klimmen. Een groot deel van hun leven brengen ze dan ook op de grond door.
De allerkleinste
Zoals gezegd gingen de kikkers in eerste instantie de boeken in als de kleinste kikkers ooit ontdekt. Maar nog geen maand later waren de kleine kikkers van Kraus die titel alweer kwijt. Onderzoeker Chris Austin ontdekte toen kikkers van 7,7 millimeter lang: Paedophryne amauensis. Deze kikkers gingen direct ook de boeken in als de kleinste gewervelde dieren.
Vampierkikker
Wist u dat er ook kikkers zijn die kunnen ‘vliegen’? Wetenschappers ontdekten de kikker Rhacophorus vampyrus in 2008. Het beestje (zie de foto helemaal boven aan dit artikel) komt nooit op de grond en beweegt zich met enorme sprongen al ‘vliegend’ van boom naar boom. Een ander bijzonder trekje is het feit dat kikkervisjes kleine slagtandjes hebben.
Cowboy
Nog zo’n bijzondere kikker. Dit beestje werd nog niet zolang geleden in Suriname ontdekt. De kikker heeft de bijnaam ‘Cowboy-kikker’. Die bijnaam heeft de kikker te danken aan het feit dat hij een soort ‘sporen’ op zijn hielen heeft.
Wipneus
Op Nieuw-Guinea troffen onderzoekers dit bijzondere exemplaar aan. De kikker heeft een soort wipneus. Wanneer het beestje opgewonden is, staat de knobbel op de neus omhoog. En in andere omstandigheden hangt de knobbel naar beneden.
Mr. Burns
Eind 2010 doen wetenschappers nog zo’n bijzondere vondst. Ze ontdekken een bruine pad. En het dier heeft qua uiterlijk wel wat gemeen met Mr. Burns, bekend uit The Simpsons. En het blijft niet bij deze pad. De onderzoekers stuiten nog op twee nieuwe soorten padden. Eén van deze padden heeft helderrode ogen. De ander lijkt wel gelakte nageltjes te hebben: de uiteinden van zijn pootjes zitten vol streepjes.
Ondanks dat er met zo’n grote regelmaat nieuwe kikkersoorten worden ontdekt, blijft het toch heel bijzonder, zo benadrukt Kraus. “Elke keer als je een ontdekking in de natuur doet – hetzij een nieuwe soort of een nieuw natuurlijk proces – dan is die ontdekking opwindend.” Kraus weet waar hij het over heeft. “Ik heb dat al vele malen mogen ervaren, want ik heb in Nieuw-Guinea al meer dan honderd nieuwe soorten kikkers, hagedissen en slangen mogen ontdekken.” En als het aan Kraus ligt, blijft het daar niet bij. “Ik heb de afgelopen tien jaar zo’n veertien expedities gedaan. Op dit moment heb ik de middelen om nog enkele expedities te ondernemen en ik probeer extra geld te verzamelen om ook in de toekomst te kunnen blijven onderzoeken.” Want er valt nog genoeg te ontdekken. “Ik weet zeker dat er in Nieuw-Guinea alleen al nog honderden kikkersoorten zijn die nog ontdekt moeten worden en in andere bergachtige, tropische gebieden zoals het zuidoosten van Azië en de oostzijde van de Andes wachten er ook nog heel veel nieuwe soorten kikkers.” Het ontdekken ervan is een race tegen de klok. Amfibieën hebben het namelijk mede door de klimaatverandering moeilijk. Veel soorten dreigen verloren te gaan nog voordat we ze ontdekt hebben. En dat is absoluut een gemiste kans, want wie weet wat we nog van deze kikkers zouden kunnen leren.