Dankzij nieuwe zaaimethode is koraal misschien toch een langer leven beschoren

De methode heeft de potentie om afstervende koraalriffen op grote schaal te restaureren.

Het gaat om een nieuwe methode, waarbij koraallarven worden gezaaid op een speciaal ontworpen substraat dat zichzelf stabiliseert en vervolgens via natuurlijke processen aan het koraal hecht. En dit is een belangrijke ontwikkeling, aangezien het koraal wereldwijd in groot gevaar is.

Koraal
Onderzoekers maakten zich al eerder grote zorgen over de koraalriffen rond de Nederlandse Antillen, die binnen vijftien jaar dreigen te verdwijnen. Wetenschappers en natuurbeschermers begonnen het herstel van koraalriffen een handje te helpen door middel van actieve restauratie. En dat blijkt nu nog een tandje sneller te kunnen. “De door ons voorgestelde zaaimethode is een belangrijke stap in de richting, omdat we daarmee een groot aantal koralen in korte tijd kunnen verwerken, tegen aanzienlijk lagere kosten,” zegt dr. Dirk Petersen, projectleider en directeur van de natuurbeschermingsorganisatie SECORE International.

Tot nu toe werd de koraalrestauratie met de hand uitgevoerd door duikers, die elke koraallarve apart vastzetten. Dit kost alleen heel veel tijd en geld. Het transplanteren van 10.000 individuele koralen neemt enkele honderden tot duizenden uren per hectare in beslag. En dat terwijl de afbraak van koralen plaatsvindt over honderd tot duizenden vierkante kilometers.

Substraat
Het onderzoeksteam verzamelde koraallarven op Curaçao, die werden verspreid door het ‘golfbal’-koraal (Favia fragum). Kort na het verzamelen werden de koraallarven geplaatst op een speciaal ontworpen tetrapod-vormig substraat gemaakt van cement. Na drie weken waren de koraallarven op de zaai-units veranderd in koraalpoliepen en werden vervolgens gezaaid op het Curaçaose koraalrif. “De speciale vorm van de tetrapod substraten zorgt ervoor dat we de substraten makkelijk in de natuurlijke spleten van het koraalrif kunnen steken,” vertelt onderzoeker Valérie Chamberland. “De meeste zaai-units waren binnen enkele weken stabiel. Ze zaten vast in spleten of waren natuurlijk gelijmd op het koraalrif.”

Links: Een zaai-unit.
Rechts: Zaai-units klaar om uitgezaaid te worden op het Curaçaose rif. Foto’s: SECORE International / Valérie Chamberland / Kelly Latjinhouwers

Micro-habitats
Het substraat zorgt er niet alleen voor dat de koraalpoliepen sneller aan het koraalrif kleven, maar vergroot ook de overlevingskans van het geplaatste koraal. Doordat de zaai-unit verschillende oppervlakten en geïntegreerde groeven heeft, ontstaan allerlei minuscule leefgebiedjes, zogenoemde micro-habitats. “Op deze manier worden jonge en fragiele koralen beter beschermd tegen competitie en predatie dan wanneer koraallarven zich direct op het koraalrif zouden vestigen,” zegt Petersen. “Dit is cruciaal, aangezien onze resultaten laten zien dat de eerste levensfases na plaatsing de bottleneck vormen voor het overleven van jonge koralen.”

Klimaatverandering
De methode zorgt er ook voor dat de genetische diversiteit van het koraal in stand blijft. Door nieuwe genetische combinaties worden de nakomelingen uitgerust met eigenschappen waardoor ze beter bestand zijn tegen de huidige barre omstandigheden dan hun ouders. “Dit is van levensbelang voor ieder koraalsoort met het licht op klimaatverandering,” zegt Petersen. Op deze manier kunnen er bijvoorbeeld koralen ontstaan die beter opgewassen zijn tegen de opwarming van het water.

De onderzoekers zetten hun studie verder voort. Zo proberen ze nu uit te zoeken of het mogelijk is om de substraten op grote schaal te produceren. In dat geval zou er veel meer koraal tegelijk gezaaid kunnen worden waardoor leefgebieden zich kunnen uitbreiden.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd