Onderzoekers vinden ernstige langetermijneffecten voor mensen die in het ziekenhuis zijn opgenomen na een corona-infectie. De kans op vroegtijdig overlijden is voor hen groter.
De coronapandemie heeft een enorme impact gehad op het leven van veel mensen. Sommigen verloren familieleden, hebben na hun infectie last van long-covid, ook wel post-covid, of zijn depressief geworden tijdens de lockdown. Zelfs twee jaar na de crisis ondervinden mensen de gevolgen van de grootste pandemie sinds de Spaanse griep. Nu blijkt uit onderzoek dat mensen die in het ziekenhuis lagen na een corona-infectie zelfs een verhoogd risico lopen op overlijden of aandoeningen aan de organen.
Long covid, ook wel bekend als post-covid, betekent letterlijk: langdurige (long) covid (COVID-19). Het is het restletsel dat blijkt uit langdurige klachten die overblijven na een corona-infectie. Dat kunnen verschillende symptomen zijn, waaronder vermoeidheid, kortademigheid, cognitieve problemen en een verlies van smaak- en /of reukvermogen. In totaal zijn er bij long-covid meer dan 200 verschillende symptomen gerapporteerd. Alleen al in Nederland zijn er honderdduizenden mensen die er last van hebben. Tot nu toe zijn er nog geen behandelingen waarvan is bewezen dat ze helpen. Het is een ziektebeeld dat nog niet goed in kaart is gebracht door de wetenschap.
Onderzoek
Een Franse studie, gepubliceerd in het blad Infectious Diseases biedt waardevolle, maar schokkende inzichten in de langetermijneffecten van COVID-19. “Deze bevindingen herinneren ons aan de verstrekkende gevolgen van COVID-19 die veel verder reiken dan de initiële infectie”, zegt hoofdauteur dr. Sarah Tubiana, gespecialiseerd in infectieziekten aan het Klinisch Onderzoekscentrum van het Bichat Ziekenhuis (Parijs). Het onderzoek toont aan dat patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen nadat ze corona kregen, nu veel meer risico lopen op ernstige gezondheidsproblemen.
De wetenschappers keken naar de gegevens uit de Franse nationale schadedatabase. Ze volgden bijna 64.000 mensen die in 2020 tussen januari en augustus waren opgenomen met COVID-19. Deze mensen werden vervolgens vergeleken met 319.891 mensen die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen met COVID-19. Alle deelnemers van het onderzoek werden gematcht met mensen van vergelijkbare leeftijd, geslacht en komen ongeveer uit dezelfde omgeving in Frankrijk. De wetenschappers deden 30 maanden over het onderzoek.
Resultaten
De resultaten zijn verbluffend: 5.218 per 100.000 persoonsjaren die in 2020 waren opgenomen in het ziekenhuis met COVID-19 gingen in de jaren erna dood. Ter vergelijking: in de controlegroep kwamen 4.013 mensen per 100.000 persoonsjaren te overlijden. Een persoonsjaar betekent dat één persoon één jaar lang wordt gevolgd. Door alle sterfgevallen te berekenen per 100.000 persoonsjaren, kunnen onderzoekers de sterftecijfers eerlijk vergelijken, zelfs als de periode waarin de patiënt gevolgd wordt, verschilt. Dit is van belang om precieze statistieken te krijgen.
De COVID-19 patiënten hebben in de maanden en jaren erna een extra verhoogd risico op neurologische, psychiatrische, cardiovasculaire en ademhalingsproblemen. “Zelfs 30 maanden na opname in het ziekenhuis hadden COVID-19 patiënten nog steeds een verhoogd risico op overlijden of ernstige gezondheidscomplicaties”, zegt onderzoeker Charles Burdet van de Université Paris Cité. Burdet en de rest van het onderzoeksteam vonden echter geen verschil tussen mannen en vrouwen, behalve bij psychiatrische problemen. Het verhoogd risico daarvoor werd voornamelijk bij vrouwen waargenomen. Hoewel patiënten die ouder waren dan 70 meer kans hadden om opnieuw in het ziekenhuis opgenomen te worden, werd er een hoger risico voor alle leeftijdsgroepen geconstateerd. Doordat de onderzoekers een grote database hebben gebruikt, gelden de uitkomsten niet alleen voor Frankrijk, maar ook voor andere, vergelijkbare westerse landen.
Toekomstig onderzoek
Burdet zegt dat het belangrijk is om verder onderzoek te doen naar de gevolgen van COVID-19. “Deze resultaten onderstrepen de noodzaak van verder onderzoek om de mechanismen achter deze gezondheidsrisico’s op lange termijn te begrijpen en hoe ze kunnen worden beperkt.”
