Waar wij mensen ons maar verveelden in coronatijd waren de walvissen gelukkiger dan ooit. Bultruggen genoten van de rust tijdens de pandemie, ontdekten Australische onderzoekers.
Ze keken naar migrerende bultrugwalvissen voor de oostkust van Australië en die bleken in het eerste jaar van de coronacrisis een stuk minder gestrest te zijn.
Huid en vet verzamelen
De wetenschappers van de University of Queensland wilden achterhalen wat een periode van ongekende verandering wat betreft menselijke activiteit deed met de dieren. “We gebruikten dronefoto’s en vetmonsters om de gezondheid van oost-Australische bultrugwalvissen in de wateren bij North Stradbroke Island te beoordelen tijdens hun migratie in 2020 en 2021”, vertelt onderzoeker Jake Linsky. “Weinig populaties zijn zo succesvol hersteld sinds de historische walvisvangst, dus wilden we met de nieuwste meetmethodes hun gezondheid controleren.”
De onderzoekers gebruikten dronebeelden om de grootte en conditie van de walvissen te meten. “Dit zijn essentiële indicatoren voor de energiereserves die worden gebruikt tijdens hun lange jaarlijkse migratie en intensieve broedperiode”, aldus Linsky. “We zijn ook met kleine boten naar de walvissen toe gevaren om monsters te nemen van hun huid en vet van de flanken van de walvissen te verzamelen.”
Minder vervuiling en La Niña
Deze monsters zijn vervolgens in het lab geanalyseerd. Er is gekeken naar hormonen en de expressie van genen die verband houden met stress, energiereserves en de gezondheid van het immuunsysteem. En wat bleek: de walvissen maakten veel minder van het stresshormoon cortisol aan in 2021 vergeleken met 2020. “Deze verandering wijst op een afname van milieustressoren in die twee jaren”, aldus Linsky.
“Er gebeurden verschillende dingen in die periode die waarschijnlijk hebben bijgedragen aan onze bevindingen, waaronder de komst van weerfenomeen La Niña en extreme veranderingen in menselijke activiteit tijdens de pandemie”, verklaart de wetenschapper. “Onze genetische resultaten duiden er ook op dat de walvissen mogelijk reageerden op een afname van vervuilende stoffen in hun afgelegen wateren.”
De hele oceaan was blij
Het is niet de eerste studie die aantoont dat walvissen een goede tijd hadden tijdens de pandemie. “Eerdere studies hebben iets soortgelijks gevonden in de stresshormonen bij walvissen aan de andere kant van het Antarctische continent. Onze bevindingen ondersteunen het idee dat deze veranderingen plaatsvonden in de gehele Zuidelijke Oceaan.”
De resultaten maken duidelijk hoe belangrijk migrerende walvissen zijn als indicator voor de gezondheid van het complete Antarctische mariene ecosysteem. “Oost-Australische bultrugwalvissen hebben een opmerkelijk vermogen om zich aan te passen aan veranderingen in hun omgeving, maar onze studie benadrukt hoe belangrijk het is om de menselijke impact te verminderen, zodat ze kunnen blijven gedijen in onze snel veranderende oceanen”, meent Linsky.
Behoud van ecosysteem
Hij legt ook uit waarom het zo belangrijk is om de bultruggen te blijven volgen. “Door de bultrugwalvissen voor de oostkust van Australië te monitoren en te beschermen, kunnen we hun gezondheid en stabiliteit waarborgen en waardevolle inzichten opdoen over hoe andere worstelende walvispopulaties mogelijk kunnen worden behouden.”
Het is dus veel meer dan een leuk weetje dat bultruggen blij waren in coronatijd. Het zegt namelijk ook iets over de stand van het ecosysteem in de oceaan diep op het zuidelijk halfrond en de invloed van menselijke activiteit in het gebied.
Bultruggen kunnen 14.000 kilometer uit elkaar zwemmen en nog steeds dezelfde song ten gehore brengen. En dat is niet zomaar een simpel popdeuntje van amper 3 minuten, hun gezang kan wel een half uur duren. De ene populatie kopieert het geluid van de andere. Zo is er een ‘lied’ ontdekt dat voor de kust van Oost-Australië te horen was, maar ook bij Ecuador in de buurt. Een echte oceaanhit dus!
Ook zo benieuwd hoe dat klinkt? Luister hieronder: