Grote delen van het oceaanoppervlak zijn nog niet verkend; we weten zelfs meer over het oppervlak van Mars dan over de oceanen op aarde. Om hier verandering in te brengen, werken wetenschappers samen met een verrassende bondgenoot: zeeleeuwen.
Een team van Amerikaanse en Australische wetenschappers heeft camera’s bevestigd aan acht vrouwelijke zeeleeuwen uit kolonies in Zuid-Australië. De camera’s werden op kleine stukjes neopreen geplakt die aan de vacht van de dieren werden bevestigd. De apparatuur woog in totaal minder dan 1 procent van het lichaamsgewicht van de zeeleeuwen, waardoor de dieren zich vrij en zonder beperkingen konden bewegen.
Nieuwe habitats
“We plaatsten de instrumenten op volwassen vrouwtjes, zodat we de apparatuur een paar dagen later konden ophalen wanneer ze terugkeerden naar het land om hun jongen te verzorgen”, zegt Nathan Angelakis, hoofdauteur van de studie. “We gebruikten GPS-loggers met satellietverbinding op de zeeleeuwen, waarmee we hun positie in realtime konden volgen en wisten wanneer ze weer bij de kolonie waren aangekomen.”
Terwijl de zeeleeuwen de oceaan verkenden, zonder te weten dat ze daarmee wetenschappelijk onderzoek hielpen, zwommen ze naar tot nu toe onbekende delen van de oceaan. Op deze manier legden ze koraalriffen en habitats vast die nog nooit door mensen waren gezien. De wetenschappers publiceerden hun bevindingen in vakblad Frontiers in Marine Science.
89 uur aan videomateriaal
De zeeleeuwen verzamelden in totaal ongeveer 89 uur aan videomateriaal over een periode van drie dagen. In totaal verkenden zij zo’n 500 vierkante kilometer van het oceaanoppervlak. De wetenschappers gebruikten vervolgens een computerprogramma om de verschillende bezochte habitats in te delen. Ze synchroniseerden de video-opnamen met de bewegingsgegevens om de habitats op de juiste locaties te plaatsen en voegden omgevingsdata zoals temperatuur en diepte toe.
Daarna gebruikten de wetenschappers kunstmatige intelligentie om grotere delen van het oceaanoppervlak in kaart te brengen. Hoewel er geen beelden van deze gebieden beschikbaar waren, hadden ze wel omgevingsdata. Door deze gegevens te combineren met de data van de zeeleeuwen, konden ze simuleren welke habitats zich op welke locaties bevinden. Op deze manier hebben ze ongeveer 5.000 vierkante kilometer aan oceaanoppervlak in kaart gebracht dat nog nooit eerder was onderzocht.
Twee vliegen in één klap
Het onderzoek had meerdere doelstellingen. Niet alleen hebben de wetenschappers een groot deel van de oceaan rond Australië in kaart gebracht, maar ze hebben ook meer inzicht gekregen in de overlevingsomstandigheden van de Australische zeeleeuw. Deze soort is bedreigd, en de populatie is de afgelopen 40 jaar met meer dan 60 procent afgenomen. Momenteel zijn er nog tussen de 10.000 en 15.000 Australische zeeleeuwen over.
“Deze informatie is essentieel voor het behoud en beheer van de zeeleeuwenpopulaties in de toekomst,” zeggen de onderzoekers. Daarnaast kan kennis over de habitats van Australische zeeleeuwen ook belangrijk zijn voor het behoud van andere mariene soorten. De data kan bovendien helpen bij het bepalen welke habitats hersteld moeten worden.
Waarom zeehonden?
Volgens de wetenschappers kunnen deze dieren snel grote gebieden verkennen, waardoor ze veel efficiënter zijn dan robotische sondes. Ze hebben toegang tot habitats die voor menselijke voertuigen moeilijk bereikbaar zijn. Daarnaast kan dit soort onderzoek eenvoudig vanaf het land worden uitgevoerd door een klein team mensen. Tot slot is het ook een stuk goedkoper om zeeleeuwen in te zetten.
“Het gebruik van videobeelden en bewegingsgegevens van een benthisch (een verzamelnaam voor organismen die leven op of in de bodem van een waterlichaam, red.) roofdier is een zeer effectieve manier om diverse benthische habitats over grote delen van de zeebodem in kaart te brengen”, aldus Angelakis.
