Op 58% van al het land op aarde is er te weinig biodiversiteit. Dit beweert een internationaal team van onderzoekers in een paper in het wetenschappelijke vakblad Science. Deze kritieke regio’s verloren tien procent van hun biodiversiteit, waardoor het ecosysteem kan worden aangetast.
De onderzoekers analyseerden een database met meer dan 2,3 miljoen gegevens van 39.123 planten- en diersoorten die in 18.600 verschillende gebieden leven. Zij keken daarbij naar gebieden met een grootte van één vierkante kilometer. Het is gevaarlijk dat de verspreiding van planten en dieren afneemt. “Als een ecosysteem verandert, dan heeft dit gevolgen voor de landbouw en akkerbouw en de manieren om menselijke populaties van voedsel te voorzien”, vertelt onderzoeker Dr Tim Newbold. “We belanden in een periode met veel onzekerheden.”
Compensatie
Er zijn overigens wel technische oplossingen om bepaalde functies van de natuur over te nemen, denk bijvoorbeeld aan machines die pollen verspreiden. Toch zijn er grenzen aan hoeveel wij mensen kunnen doen om het verlies van soorten te compenseren.
84,6 procent
De onderzoekers beweren dat vooral ecosystemen in gebieden waar veel mensen leven onder druk staan, zoals graslanden. Toendragebieden en boreale wouden zijn minder vaak aangetast. De globale biodiversiteit is afgenomen naar 84,6% van de oorspronkelijke waarde (voor de komst van de mens).
Onzekerheid
Een ander punt is dat het onduidelijk is bij welk percentage een bepaald ecosysteem onder druk komt te staan. Deze grens trekken onderzoekers nu bij een afname van tien procent in biodiversiteit, maar het kan ook heel goed dat zeventig procent zijn. Er is sprake van een groot grijs gebied. Kortom, de wetenschappers beweren dat 58% van al het land te weinig biodiversiteit heeft, maar dit is gebaseerd op de 10%-grens.
“Het is goed dat de onderzoekers niet alleen hebben gekeken naar het aantal soorten, want dat zegt niet zoveel,” vindt professor Bill Sherwin, die niet bij het onderzoek betrokken was. “Bijvoorbeeld: als twee gebieden dezelfde set veelvoorkomende soorten hebben die de belangrijkste functies in dat gebied hebben, maar sterk verschillen in het aantal zeer zeldzame soorten en er alleen naar het aantal soorten werd gekeken, zouden de gebieden (onterecht) beschouwd worden als twee gebieden met heel verschillende biodiversiteit.” Sherwin hoopt dat het door Newbold ontwikkelde model in de toekomst ook de effecten van klimaatverandering meeneemt. “Modellen zoals dat van Newbold moeten niet alleen de biodiversiteit in een bepaald gebied vaststellen, maar ook nadenken over het scala aan soorten dat in de toekomst in zo’n gebied kan functioneren.”
