In 2015 arriveerde New Horizons bij Pluto en kregen we voor het eerst hoge resolutie foto’s te zien van de dwergplaneet. De kleuren op de foto’s zijn vaak overdreven, zoals op de foto bovenaan dit artikel. Dit dient een doel. Wetenschappers kunnen zo namelijk beter verschillen zichtbaar maken tussen verschillende landschappen op Pluto en Charon en tussen diverse materialen, zoals stikstofijs, methaan en waterijs.
Maar hoe ziet Pluto er nu echt uit? Wat is het uitzicht als je in een ruimteschip langs de maan Charon vliegt? Wetenschappers hebben geprobeerd om de foto’s van Pluto en Charon zo natuurlijk mogelijk in te kleuren. De onderstaande foto’s laten zien hoe beide hemellichamen er door onze ogen uit zouden zien. Klik op beide foto’s om in te zoomen.
De bovenstaande foto is gemaakt op 14 juli 2015 op een afstand van 35.445 kilometer van Pluto en in 2018 opnieuw ingekleurd. Wat opvalt aan Pluto is dat het oppervlak van de dwergplaneet minder rood oogt dan op de eerste beelden. Wel is er nog steeds sprake van een enorm contrast tussen het witte hart (Sputnik Planum) en het bergachtige donkere gebied (Cthulhu Macula). Qua vorm lijkt deze donkerbruine regio op een walvis.
De maan Charon is minder kleurrijk dan Pluto. Alleen op de noordpool is een bruinige vlek te zien, die veel lichter oogt dan op eerdere foto’s. De natuurlijke satelliet vangt namelijk methaan dat ontsnapt uit de atmosfeer van Pluto. Dit methaan vriest vast aan het oppervlak van Charon. Naarmate de temperatuur stijgt, verkleurt het methaan en krijgt het gebied een bruine gloed.
Op weg naar de interstellaire ruimte
Na de scheervlucht langs Pluto en Charon vloog New Horizons naar Arrokoth, oftewel Ultima Thule. Dit Kuipergordelobject werd op 1 januari 2019 gefotografeerd door het ruimtevaartuig. Op dit moment reist New Horizons verder met een snelheid van bijna 53.000 kilometer per uur. Daarmee is New Horizons niet de snelste ruimtesonde die ons zonnestelsel verlaat, want dat record heeft Voyager 1 stevig in handen (61.146 kilometer per uur). Voyager 1 heeft in het verleden namelijk een krachtige zwaartekrachtsslinger gehad van de grote planeten Jupiter en Saturnus.
De agenda? Nog aardig leeg!
Er zijn geen plannen dat New Horizons nog andere Kuipergordelobjecten gaat bezoeken. Er is namelijk te weinig brandstof om af te reizen naar een bekend object. Maar… wie weet wordt er de komende jaren alsnog een mysterieuze verre wereld ontdekt die ‘en route’ ligt. “We gaan op zoek naar een nieuw object om te bestuderen,” vertelt Alan Stern. “Als we er één vinden die we kunnen bereiken met onze resterende brandstofvoorraad, vliegen we er misschien zelfs wel langs.” Op dit moment wordt de zoektocht naar het volgende Kuipergordelobject voortgezet met behulp van twee van ’s werelds grootste telescopen, namelijk de Japanse Subaru-telescoop in Hawaï en de Amerikaanse Gemini South-telescoop in Chili. “We hebben al voortreffelijke gegevens verzameld die ons team momenteel analyseert,” aldus Stern.
