Opnieuw hebben astronomen hun oor te luisteren gelegd, maar het interstellaire object hult zich in stilzwijgen.
Dit keer werd een telescoop in het westen van Australië gebruikt om te zoeken naar radiogolven afkomstig van ‘Oumuamua. Daarbij werd gezocht op frequenties tussen de 72 en 102 megahertz, oftewel de frequenties waarop FM-radiostations uitzenden. Het leverde echter niets op, zo laten Australische astronomen weten.
Over ‘Oumuamua
‘Oumuamua werd vorig jaar ontdekt en bleek al snel afkomstig te zijn uit een ander zonnestelsel. Een primeur: nog niet eerder hadden mensen een interstellaire bezoeker gedetecteerd. Behalve de afkomst, gaf ook de vorm van het object te denken. ‘Oumuamua is namelijk niet rond, maar langwerpig. Sommige mensen vermoedden dan ook dat het geen natuurverschijnsel was, maar een buitenaards ruimteschip. Eerdere studies suggereren namelijk dat een sigaar- of naaldvormige ruimtesonde het meest geschikt is voor langdurige, interstellaire reizen (zie kader).
Reden genoeg voor astronomen om hun oor te luisteren te leggen. En dat deden ze in december 2017. Zonder resultaat. Hoewel de meeste astronomen er inmiddels wel van overtuigd zijn dat het object een natuurlijke oorsprong heeft en dus niet door aliens is gebouwd, besloten Australische onderzoekers nog een poging te wagen. “Als er elders in ons sterrenstelsel geavanceerde beschavingen bestaan, kunnen we speculeren dat ze in staat zijn om met een ruimteschip interstellaire afstanden af te leggen en dat die ruimteschepen radiogolven kunnen gebruiken om te communiceren,” vertelt onderzoeker Steven Tingay. “Hoewel de kans daarop klein en misschien zelfs nihil is, is het belangrijk dat we als onderzoekers niet te snel conclusies trekken en observaties en bewijs zonder vooroordeel bekijken.”
Data
En dus doken Tingay en collega’s in data die de Murchison Widefield Array-telescoop in november, december en begin januari had verzameld. In die periode was ‘Oumuamua tussen de 95 en 590 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. Hoewel de MWA-telescoop in die periode niet gericht naar ‘Oumuamua luisterde, konden onderzoekers doordat de telescoop continu een groot deel van de ruimte bestudeert, toch iets over het object concluderen. “We hebben niks ontdekt.”
Unieke mogelijkheid
Het maakt de inspanningen van de onderzoekers zeker niet minder waardevol, zo benadrukt Tingay. “‘Oumuamua heeft ons de interessante mogelijkheid geboden om de zoektocht naar buitenaards intelligent leven uit te breiden van traditionele doelen zoals sterren en sterrenstelsels naar objecten die dichter bij de aarde staan. Dat stelt ons in staat om te zoeken naar transmitters die veel minder krachtig zijn dan de exemplaren die we op planeten die rond de dichtstbijzijnde sterren cirkelen, zouden kunnen detecteren.”
Een combinatie van observaties van meerdere telescopen wijst er ondertussen op dat ‘Oumuamua een stuk van een komeet is. Het object zou het grootste deel van zijn water zijn kwijtgeraakt toen deze op zijn lange reis door de interstellaire ruimte gebombardeerd werd door kosmische straling. Recente onderzoeken suggereren dat ‘Oumuamua allesbehalve een zeldzaamheid is; jaarlijks zouden er mogelijk meer dan 46 miljoen vergelijkbare interstellaire objecten door ons zonnestelsel vliegen. De meeste daarvan passeren ons echter op zo’n grote afstand dat we ze met de huidige telescopen niet kunnen waarnemen.